Mwaswela bwanji

DAG 3 MAANDAG 27 JAN

Wat een heerlijke nacht heb ik gehad in Pakachere! Op de blaffende hond, die de hele nacht aan één stuk door heeft lopen blaffen, en de moskee die door heel Zomba te horen was om half 5 smorgens na, heb ik dus heerlijk geslapen!

We hebben de informatie gekregen van Jan, hoe en wat we over de projecten en over de cultuur moeten weten, wat handig is om niet te doen maar ook wat je juist wel moet doen. Zo is het gewenst een doek ( die gebruikt wordt als rok ) tot over de knieen te dragen, omdat er anders raar naar je gekeken wordt, maar ook het maken van foto’s die je pas mag maken in overleg en zeker niet van mensen met uniform of overheidsgebouwen. Wel is het leuk om de basis van Chichewa te leren, zodat je de mensen ook kunt aanspreken, wat ze dus zeer op prijs stellen. Er is verteld dat de mensen hier in Malawi zeer beleefd zijn en niet direct, waardoor het voor ons Nederlanders soms moeilijk kan zijn. We zijn over het algemeen zeer direct, en dat kan niet gewaardeerd worden in Malawi. Ze draaien om de desbetreffende vraag heen en durven niet snel nee te zeggen, waardoor het bij hun al snel ja wordt.
Natuurlijk hebben we ook de mogelijke uitstapjes in de weekenden besproken, en deze maand heb ik besloten om naar Cape Macleare te gaan! Deze maand een speciaal uitstapje, waarbij we op een eiland overnachten, dit is normaal niet! Super leuk en heel veel zin in. Er is hier genoeg te doen in de weekenden, en ik probeer de uitstapjes te verdelen over de 3 maanden dat ik hier ben.

We hebben kennis gemaakt met onze projectcoordinator en zijn opweg gegaan naar ons project. Maar, natuurlijk eerst om de nodige boodschappen. Eerst maar eens een paar chitendje halen, van die mooie, kleurrijke lappen stof die ze dragen als rokken! Daarna langs de supermarkt om wat te eten voor de komende dagen. Terwijl ik in de auto wachtte en Odyle om de nodige groenten op de markt ging, stonden er binnen een minuut wel 10 kinderen tegen het auto raam aangeplakt. Zwaaiend en breed lachend stonden ze voor het raam te dansen, leuk dat kinderen hier zo enthousiast zijn om je te zien. Voorbij komende fietsende mensen met aan hun stuur 3 halflevende kippen, kinderen met kapotte kleding, mensen zonder schoenen, gehandicapten bij elke hoek en voor elke winkel bedelend voor geld. Voor hun is het allemaal normaal, maar ik kijk me ogen al een paar dagen uit om de manier waarop de mensen hier leven, werken en wonen.

Toen we aankwamen in het vrijwilligershuis stond onze huismoeder Sarina ons al op te wachten. Het huis ziet er keurig uit, Odyle en ik delen een kamer zodat onze Coordinator Josef op de andere kamer kan slapen. Hij wilt graag ook bij ons het in vrijwilligershuis slapen, omdat hij anders elke dag meer als een uur naar zijn werk moet lopen en omdat hij thuis geen elektriciteit heeft en hier wel, kan hij savonds leren voor zijn studie. Geen probleem zeiden we allebei! Alleen de wc en de douche is vooral wennen, zeker na afgelopen 2 dagen waarin we aardig zijn verwend op dat vlak. Geen mooie wc pot en bril of een warme douche. Nee, gewoon een gat in de grond met een hokje erom heen en douchen.. Dat doen we gewoon met een emmer water dat je over jezelf heen moet gooien. Ik ben benieuwd hoe dit gaat worden, zeker savonds zonder licht. Gelukkig hebben we vanuit Nederland nog een hoofdlampje mee genomen.

Terwijl Serina voor ons een lunch klaar maakte zijn wij op stap gegaan om onze rokken te laten maken, ik kan je zeggen alle paadjes door de bossen maar ook de huisjes lijken hier op elkaar, we waren dus al snel de weg kwijt. Gelukkig was Josef met ons mee om ons de weg te wijzen en vonden we de juiste persoon. Met een ouderwetse naaimachine, die je nog met je voeten moet aan doen, heeft ze onze rokken gemaakt. Toen we terug kwamen had Serina onze lunch klaar, rijst met een ei een groenten. We hebben zelfs Naisime mogen proeven, een traditioneel gerecht van mais. Niet heel bijzonder, weinig smaak en plakkerig.


DAG 4 DINSDAG 28 JAN

Naar de wc als het donker is doen we ook noooooit meer, overal dikke kakkerlakken en spinnen in dat smerig ruikende hokje waar we in een gat moeten poepen en plassen. Savonds wordt het dus een plasje achter het hokje in plaats van in het hok.

M’n eerste nacht in het vrijwilligershuis ben ik goed doorgekomen, lekker geslapen en op tijd weer op. Serina was al aanwezig en was zelfs al bezig om voor ons water te koken, voor onze douche. Water koken voor je douche? Zal je nu denken. Ja, we douchen met een teiltje water in een hokje naast de wc. Het ruikt er dus ook niet fijn, maar ik moet toegeven, het ging eigenlijk heel goed en aan het douchen op die manier kan ik wel aan wennen. Laat ik het zo zeggen, het is te doen!
Na het ontbijt van een geroosterde boterham met ei, zijn we eindelijk naar Yodep gegaan! Toch wel spannend, om dat eindelijk je project te gaan zien waar je zo lang naar uit hebt gekeken. Yodep bestaat uit een aantal gebouwtjes, waarvan één gebouw het dak er afgelopen week af is gewaaid. We werden hartelijk ontvangen door iedereen, de kinderen en de members van Yodep (de mensen die bij Yodep werken ). Met de members die op dat moment aanwezig waren kregen we een introductie over wat er gaande is in Yodep. Welke projecten en activiteiten er zijn en werden we benoemd tot coördinator van een project, ik ben volgende week coördinator van children’s corner. Dit project houdt zich bezich met de schoolkinderen tussen de 6 en 18 jaar, en is vooral gericht op het sporten. Helemaal iets voor mij, maar natuurlijk wil ik ook de andere projecten zien en begeleiden en gelukkig is daar alle mogelijkheid toe! Helemaal blij en gelukkig. Hierna hebben we een rondleiding over het terrein gekregen, een gebouw dat gebruikt wordt als computerruimte. Omdat zelfs de members van Yodep niet om kunnen gaan met een computer, zijn zij zelf nu nog alles aan het uitvogelen en ontdekken. Een gebouw dat gebruikt wordt voor meerdere dingen zoals het lesgeven aan de kinderen tussen de 3 en 5 jaar, een soort kleuterschooltje. Maar ook worden hier testen voor HIV gedaan en worden er verschillende activiteiten gegeven.

Kinderen komen op je af rennen en willen je aandacht hebben. Handjeklappen, bij je op schoot, aan je hangen.. zolang je maar aandacht geeft vinden ze het al goed! Ze lopen ook allemaal in andere kleding, het een is veel ste groot en het ander eigenlijk net te klein, kapotte kleding, wel en geen schoenen, of maar 1 schoen. Het maakt allemaal niet uit, iedereen wordt gelijk behandeld. ( Al is het wel op de normale scholen, dat ze in een uniform lopen. Dit is zodat je geen verschil tussen arm en wat rijker ziet. ) Het is zo mooi om te zien dat zulke kleine kinderen met zo weinig al tevreden zijn.

In onze lunchtijd zijn we snel bij Pakachere mijn telefoon (die ik van Marieke mag lenen) wezen ophalen, en stiekem lekker op een normale wc naar de wc geweest! Nog even langs de winkel en de markt om wat boodschappen en terug naar het vrijwiligershuis met de taxi, want lopend heb je zo een uur nodig om er te komen. Snel wat versfruit naar binnen werken voor we weer naar Yodep moesten, wat trouwens ook zo’n 15 á 20 minuten lopen is.

Op Yodep aangekomen was er nog niet veel te beleven, maar na nog geen 5 minuten stond het al vol met kinderen. Dit zijn de kinderen tussen de 6 en 18 jaar die smorgens gewoon naar school gaan en die smiddags naar Yodep komen om te spelen en sporten, Children’s Corner organiseert dit dus. Voor we het wisten stonden er zo’n 80 á 90 kinderen om ons heen te springen. Dit waren kinderen die bij Yodep hoorde, maar ook kinderen uit andere ‘gebieden’. We speelden voetbal en netiball, een soort handbal waarbij je in een basket moet scoren. Elk gebied heeft een team van voetbal en een team van netiball, waardoor we dus met elk spel een klein toernooitje konden houden. Het is geweldig om te zien dat deze kinderen hier zoveel plezier in hebben en dat ze zo fanatiek aan het sporten zijn, ze willen echt winnen. En dat is ook te horen en te zien als er iemand scoort, iedereen gaat uit zijn dak. Er worden liedjes gezongen en gedanst, het is heerlijk om naar te kijken en om dit mee te maken.

Eenmaal weer in het vrijwilligershuis aankomen rond 5 uur, was Serina al bezig met het avond eten. Plukte Josef zo een advocado van de boom, verser kan je het niet krijgen. En hebben we die nog opgegeten voor het eten. Als eten hadden we rijst met spersiebonen met tomaat en ui, dat was goed te doen.. lekker zelfs! Na het eten hebben we onze was gewassen, en je raad het al.. gewoon met de hand in een teiltje water met een blok zeep. Misschien niet net zo schoon als in Nederland, maar het is in ieder geval weer lekker fris.


Dag 5 Woensdag 29 januari 2014

Woow, vanmorgen heel vroeg wakker door de muziek van Josef, klein beetje jammer. En alsnog waren we 10 minuten te laat op yodep, hoe is het toch mogelijk. Als ontbijt een lekkere geroosterde boterham met pindakaas, jaaaa dat hebben ze! Even een douche gepakt, die emmer over me kop heen gegooid, en opweg gegaan naar yodep.

Smorgens stond ik op het rooster voor elderly home visit, op huis bezoek bij de oudere mensen. Samen met 3 members van yodep dus op pad, best spannend omdat je geen idee hebt wat je kan verwachten. Na zo’n 10 minuutjes lopen kwamen we aan bij een huis. Waar we binnen een heel oud dametje aantroffen op de bank, met een tiener en een peuter in huis rond lopende. De oude dame kon helemaal niks meer en klaagde over pijn in haar ogen en kon bijna niet ziet. Dit is, zoals de members vertelden, normaal. Oudere mensen hebben in Malawi geen hulp en aandacht zoals in Nederland. Ze moeten voor hun kinderen en klein kinderen proberen te blijven zorgen, en als ze niks meer kunnen wordt dat door hen weer overgenomen. Het is heel zielig om te zien, ze heeft geen geld meer om eten te kopen, en krijgt daarom vanuit yodep bloem om ‘pap’ te kunnen maken. We besloten om de tuin in ons handen te nemen en zijn begonnen met het onkruid wieden. Niet met een normale schoffel, maar met een houten stam met daaraan gemaakt een soort schep achtig ding, het werkte in ieder geval. Ik kreeg het compliment dat het eruit zag dat ik dit al langer deed, leuk om te horen! De hogere gedeeltes werd met een soort groot hakmes weggemaaid. Na een uurtje zijn we weer terug gegaan naar Yodep, waar iedereen pap kreeg. Ik heb het van de week een keer geproefd, maar het is niet echt lekker.

Weer terug op Yodep was het de bedoeling dat ik Children’s corner ging doen, op een andere terrein dat bij Yodep. Maar na veel overleg is er besloten niet te gaan in verband met de regen. We zijn terug gelopen naar Yodep om te helpen bij de Home Visit, wachten dus tot de regen was afgelopen tot we naar de mensen konden gaan. Terwijl het regende, waren er toch genoeg kinderen buiten aan het spelen, dus de members van Yodep verzonnen om samen met de kinderen een rekenlesje te doen. Ik heb kinderen nog nooit zo enthousiast gezien voor een rekenles als deze kinderen. Ze kwamen aanrennen en gingen netjes zitten, en luisterde aandachtig tot de sommen op het bord verschenen. Net toen iedereen de sommen had gemaakt, was het gestopt met regenen en nog geen 5 minuten later stond het hele plein weer vol energierijke kinderen die graag wilden spelen. We hebben verschillende spelletjes gedaan, allemaal zonder enig materiaal, maar door te zingen, dansen, klappen en praten. Denk bijvoorbeeld aan schipper mag ik overvaren.

Vlak voor het eten kwamen nog een paar members van yodep langs bij ons thuis. En plukten voor ons guave uit de bomen rond ons huis, een zoete vrucht, aan binnen kant rood met pitjes, waarvan je de schil zelfs kan opeten, heerlijk!


Dag 6 donderdag 30 januari 2014

Ik heb gezegd dat ik nooit naar de wc ga savonds, met al die enorme kakkerlakken en andere ongedierte in het hokje. Ik heb dus netjes een gat gegraven met een steen, want ik kan het toch moeilijk in mijn broek doen. Daarna kon ik gerust gaan slapen.

Smorgens werden we gewekt door de wekker om half 7 om daarna een douche te nemen. Het is hier trouwens om half 5 smorgens al licht, en dat is ook gelijk de tijd dat al het volk hier op staat, super vroeg ( voor ons ) ! Na het dagelijks ontbijt wat bestaat uit geroosterde boterhammen, geroosterd boven een houtskolen vuurtje, en wat ananas siroop zijn we naar Yodep gegaan.

Dit keer waren we netjes op tijd op Yodep, zelfs nog voor dat alle members er waren. Op het rooster stond ik op voor ECD, lesgeven aan de kinderen. Dit keer was het niet op Yodep zelf maar moesten we de community in. Na zo’n half uur lopen kwamen we aan bij de desbetreffende mensen, maar deze waren niet thuis, helaas.. want hierna hebben we nog een uur gelopen naar een lokaal schooltje boven op een berg. Met een paar huisjes in de buurt, stond er opeens een gebouwtje wat een school was voor de kleine kinderen. Het is heel raar om te zien en te merken, dat sommige kinderen écht bang voor je zijn omdat je blank bent. Er begon er zelfs eentje te huilen toen ze me zagen, gewoon omdat ze nog nooit een blank persoon hebben gezien. Hier hebben we ongeveer 20 minuutjes les gegeven, leren tellen in het engels door middel van liedjes, en tekenen op de grond en vervolgens kijken wat iedereen getekend heeft en er iets over vertellen. Daarna moesten we weer terug naar Yodep, waar we te laat aan kwamen voor de pap ( die ik overigens toch niet eet ). Onderweg nog een grote hagedis over het pad zien lopen, die snel de bosjes in kroop toen we dichterbij kwamen. Alle kinderen waren al naar huis en ook de meeste members waren al weg toen we op Yodep aan kwamen, waardoor wij door liepen naar het vrijwilligershuis waar Odyle al zo’n uur was. Dit was ongeveer rond 11 uur, ze hebben hier een lange lunche pauze want om 2 uur hoeven we pas terug te zijn op Yodep.

Net toen we ‘thuis’ binnen stapten begon het keihard te regenen, onze tuin veranderde in een letterlijke rivier van water en modder. Ondanks dat er door de regen weinig activiteiten gedaan kunnen worden zijn we toch om 2 uur naar Yodep gegaan. Hier hebben we onze eerste evaluatie bijgewoond, het stelde niet veel voor. Je verteld wat je van de week vond, wat je van de volgende week verwacht, wat je dan graag zou willen ondernemen en of je eventueel nog problemen hebt of andere zaken die besproken kunnen worden. Omdat het wat minder was gaan regenen, waren er toch wel een aantal kinderen op het plein. Helaas kon ‘Special Needs’ niet door gaan, omdat er 1 kind was. Maar ‘Life Skills’ hebben we nog wel gedaan met een aantal kinderen boven de 6 jaar. We hebben gediscussieerd over wat nou precies liefde is en alles wat er mee te maken heeft. Hierna was het tijd om terug naar huis te gaan waar Serina heerlijke patatjes voor ons had gefrituurd
met een prutje van tomaat, ui en paprika.

Jullie willen ondertussen vast wel een lesje Chichewa (de lokale taal)
• Hoe gaat het ?
 Mulibwanji?
• Het gaat goed, en met jou?
 Ndili bwino, kaya inu?
• Dankjewel
 Zikomo
• Hallo
 Boo, wawa, tadusa
• Doei
 Tapita, dapita
• Ik zie je morgen ( tot morgen )
 Tionana mawa
• Mwazuka bwanji
 Goede morgen
• Mwaswela bwanji
 Goede middag

We hebben savonds nog gezellig een filmpje gekeken, met Yosef en Thomas. Die allebei erg onder de indruk waren over wat ze allemaal zagen, ze hadden nog nooit een film gezien. Yosef vertelde dat hij thuis geen stroom of stromend water heeft en zelfs geen douche, ik snap dat een film dan erg indrukwekkend is.

En nu zit ik hier, in Pakachere. De eerste keer alleen, sinds ik in Malawi ben, want Odyle is naar het Liwonde National Park waar ik volgende maand of de maand daarop naar toe wil gaan. We hebben al meerdere tropische regenbuien meegemaakt, en zowaar is er net weer eentje overgekomen. De paden veranderen in klein, of grote, riviertjes en binnen kan je elkaar bijna niet meer verstaan omdat de daken van golfplaten zijn gemaakt. Maar toch heeft het wel wat, en ben ik blij dat ik ook dit van Afrika mee kan en mag maken!

Ik baal er alleen enorm van dat ik het kabeltje van m’n camera naar m’n laptop ben vergeten, en het kabeltje van Odyle niet werkt.. Ik kan jullie daarom dus ook geen foto's laten zien helaas.