Bwalo

Dag 59 maandag 24 maart 2014

Het was raar wakker worden vanmorgen, in een andere kamer en in een ander bed, denkend dat ik zo wel terug naar yodep zou gaan, maar dat was dit keer niet het geval natuurlijk. Thijs die was al wakker en die zat op de veranda. Willet onze huis vader was bezig met het warmen van water om te kunnen douchen, gelukkig was het niet gelijk klaar dus kon ik nog even een beetje wakker worden. Hierna heb ik een lekkere douche genomen samen met de buurvrouw, want er zitten tochtgaten in het hokje van de douche, waardoor de buurvrouw zo naar binnen kan kijken, maar dat kan hier in Malawi allemaal. Toen ik klaar was met douchen vroeg Willet wat ik wilde eten als ontbijt dus heeft hij 2 gekookte eitjes voor mij gemaakt en een gebakken ei voor Thijs of getoost brood.

Toen we klaar waren met eten was het ook gelijk tijd om naar het project te gaan, toch best wel spannend. Die spanning was gelukkig al snel weg, zeker toen ik de jongens zag die op Bwalo verblijven, de onschuldige kopjes van ze. Ik maakte kennis met de members en, zoals gewoonlijk hoorde ik, was Rodgers te laat en hebben we een uur op hem moeten wachten. Omdat we moesten wachten hadden we alvast een planning voor de week gemaakt, maar het bleek al snel toen we aan de meeting begonnen dat die niet goed was. Normaal doen ze eerst de meeting en bespreken dan bepaalde dingen, waardoor er al snel duidelijk wordt wat er gedaan moet worden in de komende week. Gelukkig was Rodgers ook al binnen gekomen en kreeg ik ook van hem nog een keer een duidelijke uitleg over het project. Hierna kwam nog een keer naar boven dat een vrouw nog steeds niet heeft betaald voor haar bed en besloten we om maar gelijk de chief in te schakelen voor dit probleem. Maar onderweg kwamen we er achter dat hij naar zijn werk was dus toen zijn we allemaal terug naar huis gegaan.

Voor vanmiddag stond op het programma één op één gesprekken met de jongens, waar ik toch best wel naar uit keek. Ik was benieuwd wat hun verhalen waren en ik wilde ze graag wat beter leren kennen. En gelukkig is dat ook gelukt en waren ze niet bang om zich ‘bloot’ te geven, waardoor we goede gesprekken konden voeren. Omdat de jongens allemaal niet echt engels spreken deden we dit in 2-tallen zodat er ook iemand bij zou zitten die Chichewa spreekt. En omdat het mijn eerste keer was, had Timo de leiding genomen en kon ik tussen door natuurlijk vragen stellen. We botsten op een aantal problemen die de jongens hadden en waar we wat mee moeten doen, dus hier gaan we morgen even over praten met de andere members, hoe we dit gaan oppakken.

Thuis was Willet al bezig met het eten, lekker gebakken aardappeltjes met een prutje, heerlijk. Ik moet hier nog wel even wennen, maar ik merk aan mezelf dat ik me thuis voel bij het project. Ik hoop vanavond wat beter te slapen en het tot me door dringt dat ik hier de komende maand ook echt woon.


Dag 60 dinsdag 25 maart 2014

Mijn eerste dag op het project zit er al op en mijn tweede nacht hier in het huisje, helaas was de nacht weer niet helemaal lekker en ben ik vaak wakker geweest, maar ik ga ervan uit dat dit natuurlijk nog gaat veranderen. Vanmorgen heeft Willerd voor ons toast gemaakt en hebben we lekker ontbeten, omdat we alleen op maandag om 8 uur beginnen en de rest van de week om half 9, hadden we vanmorgen een half uurtje langer, wat toch wel heel lekker is.

We hadden gister de gesprekken met de kinderen en we hadden de meeting, waaruit veel informatie kwam, veel dingen die besproken moesten worden en die in mijn ogen ook veranderd moesten worden. Dus toen we op het project aan kwamen, iedereen hadden begroet zijn we eerst even om tafel gaan zitten om wat dingen te bespreken. Zo wilde een jongen graag de bijbel naar naar de kerk en hebben we gelijk een bijbel aan hem gegeven en kwamen we er achter dat Weines (member van Bwalo) naar dezelfde soort kerk gaat als de jongen en dat ze zaterdag dus samen gaan. We hebben de kleding die ellen heeft achtergelaten erbij gepakt om te kijken hoeveel er is, en hebben besloten om te wachten met delen tot dat mijn kleding er ook tussen zat, zodat iedereen iets krijgt. We hebben aan Chico (de care taker die bij de jongens in de woning woont en savonds/snachts alleen met de jongens is) gevraagd hoe het met het eten zit, want er waren een paar jongens die klaagden over dat het eten niet goed verdeeld werd. We hebben met Chico afgesproken dat hij voortaan het eten eerlijk verdeeld en dat wij vanavond komen kijken hoe het gaat. En zo hebben we nog een paar dingen besproken, waardoor we goed en actief met de dag zijn begonnen.

Thijs en Timo die bleven op het centrum om de jongens die niet naar school gaan les te geven en Weines en ik gingen naar de school om te kijken of de jongens er zouden zijn. Tegelijk zouden we de leraren vragen hoe het met ze gaat en of ze er altijd zijn. De school ligt op nog geen kwartier lopen, het is een grote school en er lopen heel veel kinderen rond. Er zitten ongeveer 2000 kinderen op de school en ze hebben maar 12 klaslokalen, je snapt natuurlijk wel hoe ze dan allemaal in zo’n lokaal gepropt zitten. Ik keek daarom ook mijn ogen uit toen ik het zag, dit had ik natuurlijk niet verwacht. Maar de jongens waren gelukkig allemaal op school en ze deden het allemaal redelijk goed. Het was de laatste dag van de examens dus ze waren bijna klaar voor de vakantie die er aan komt. Weer terug op Bwalo hebben we nog even met de kinderen gezeten, rekenen geoefend en Bao gespeeld.

Willard zou voor ons tosti’s maken, maar omdat de kaas hier heel erg duur is, en het daarnaast nog van die chedar chees is, had hij voor ons de ingrediënten mee genomen om wentelteefjes te maken, helemaal goed! We hebben lekker gegeten en zijn toen om 2 uur, samen met Willard, terug naar het centre gegaan. Hier hebben we de kinderen nog op wat dingen aangesproken en verteld. We hebben verteld wat de bedoeling is met de kleding van Ellen, dat we wachten op mijn kleding en het dan verdelen. De kinderen kwamen er zelf mee dat één jongen nu ook al wat mag hebben, omdat hij helemaal geen kleding heeft. Als alle jongens het daar mee eens zijn, dan is het natuurlijk geen probleem. Ook vertelde we ze dat we hebben besloten dat iedereen gelijke porties krijgt met eten, 1,5 tijdens de lunch en 2 tijdens het avondeten, ook nu kwamen ze er zelf mee dat ze dit andersom wilden omdat ze overdag meer honger hebben. We verteld dat we het schoonmaakrooster veranderd hebben, omdat er veel dezelfde moesten schoonmaken en sommige er niet eens op stonden. Hier waren ze heel blij mee en ze zeiden dat ze zich aan het nieuwe rooster zouden gaan houden. Als laatst hebben we gezegd dat we donderdag middag een grote schoonmaak gaan houden, alle kleding en dekens moeten gewassen worden en iedereen moet onder de douche. Dit omdat de meeste jongens luizen hebben en we hier vanaf proberen te komen. Door allemaal tegelijk te douchen en te wassen zou het misschien over moeten gaan.

Toen iedereen klaar was zijn we naar het voetbalveldje gelopen om te gaan voetballen. Hier was al een groep jongens aan het voetballen die vroegen of we tegen ze wilden gaan spelen. Toen we net begonnen waren kwamen Thijs en Weines aanlopen met een jongen, ze waren met hem mee gegaan naar huis om kleding te halen. De jongen was nogal bang en wilde daarom dat er iemand mee ging, toen die het achter de rug had was hij ook erg opgelucht. Tijdens het voetballen kwam er een jongen naar ons toe waarvan zijn hele teen bloedde. Hij had een enorme snee tussen zijn tenen dus hier hebben we gelijk water overheen gegooid zodat hij het schoon kon maken. Het zag er erg pijnlijk uit en hij had ook best wel pijn, maar nog geen kwartier later was hij weer aan het voetballen. Een normaal kind in Nederland zou niet meer verder kunnen voetballen, maar hier zijn ze zo gewend om zich groot te houden en zich stoer voor te doen zodat ze niet zwak overkomen, dat ze er niet eens aan denken om te stoppen. Toen we eind van de middag wolken aan zagen komen waar vermoedelijk regen uit zou gaan vallen zijn we terug gelopen richting het Centre, onderweg kwamen we langs het vrijwilligershuis dus zijn Thijs, Willard en ik afgeslagen en is de rest doorgelopen. Willard en James (onze guard, voor deze week overdag) zijn gelijk begonnen met koken, frietjes met een broodje hamburger! Heerlijk!

We hadden met Timo afgesproken dat hij om 19 uur bij ons zou zijn zodat we eens op het Centre konden gaan kijken om te zien hoe het er aan toe gaat. Toen we aankwamen waren ze net bezig met het opscheppen van het eten, en zoals afgesproken was Chico het netjes aan het verdelen. De jongens waren allemaal heel erg blij ons te zien en begonnen allemaal tegen ons te praten. Het is best wel raar om te zien dat de jongens zo blij zijn om zelfs mij te zien, terwijl dit nog maar mijn 2e dag is. Maar het is natuurlijk super leuk! Tijdens het eten ging het goed, maar we merkten op dat sommige jongens al het eten op een bord gooien en het dan samen delen. We vonden dit geen goed plan, omdat dit een probleem kan veroorzaken waardoor ze ruzie kunnen krijgen. Want zoals we hadden gehoord hebben de jongens vaker ruzie savonds. Dit hebben we aan de jongens uitgelegd, dat we het eten eerlijk verdelen en dat ieder zijn eigen bord heeft waar hij van moet eten. De jongens vonden het raar want ze moeten leren delen. Maar omdat ze in het Centre zijn voor zichzelf, en iedereen al zijn eigen bord heeft is het niet handig om te delen. Er is afgesproken dat er vanaf nu niet meer gedeeld wordt, maar dat ieder gewoon zijn eigen bordje leeg eet. We hebben gevraagd aan Chico hoe laat de kinderen altijd naar bed gaan en het antwoord was rond 12 uur, veeeeeeel te laat natuurlijk! Dus hebben we ter plekke besloten dat de kinderen tot half 9 de tijd hebben om iets voor zichzelf te doen, dan moeten ze zich klaar maken om naar bed te gaan en om 9 uur gaan de lichten uit en moet iedereen in bed liggen. Iedereen was het hier mee eens, maar of ze zich ook aan de afspraak gaan houden zullen we morgen van Chico horen. Onderweg naar huis hebben we het nog even over alles gehad, en we weten niet zeker of het deze avond goed zal gaan met het slapen dus zullen we morgenavond rond half 9 nog even een keer langs komen om te kijken. Als ze dan nog niet naar bed zijn dan kunnen wij ze naar bed sturen. Daarnaast is het ook duidelijk dat de kinderen zich heel goed voordoen overdag, en wanneer wij er dus zijn. Omdat ze weten dat ze door ons wel een straf krijgen en dat wij op ze letten. Ze weten wat wij willen horen en welk gedrag we willen zien, maar zodra ze alleen met Chico zijn worden ze ondeugende boefjes. Thuis hebben Thijs en ik nog even ons potje dubbel patience afgemaakt en zijn daarna lekker gaan slapen.


Dag 61 woensdag 26 maart 2014

Ik was drie kwartier voor de wekker wakker, jammer want een keertje lekker uit kunnen slapen zou toch wel lekker zijn. Dus maar uit bed en een douche genomen. Elke ochtend vraagt Willard of we een eitje willen bij het ontbijt en hoe we deze dan willen, heerlijk! We hadden vanmorgen met Rodgers afgesproken om naar het nieuwe centre te gaan kijken, dus waren we om 9 uur netjes bij het busstation in Zomba. Hier konden we Rodgers nog nergens vinden dus ben ik even rond wezen vragen hoe laat, welke dagen en hoeveel het kost met de bus van Zomba naar Lilongwe. Ze gaan elke ochtend en het kost niet veel, dus dat is weer een mee valler voor als we richting Lilongwe moeten. We belden Rodgers op om te vragen waar hij was, hij zat in het internet café dus zijn we daar heen gelopen. We wisten niet goed of we nu de minibus, de fietstaxi of een normale taxi zouden nemen, en ook eigenlijk niet of we dit zelf moesten gaan betalen of dat hij dat voor ons zou doen. Maar Rodgers wilde graag met de taxi dus hij zocht een taxi uit. Gelukkig maar dat we de taxi genomen hadden want het was nog een behoorlijke stukje rijden. Voorbij Chinamwali ergens een landpaadje in en dan zeker nog 10 minuten door rijden, waar we eindelijk het nieuwe centre vonden. Terwijl de taxi op ons wachtte vertelde Rodgers vol trots over het nieuwe centre, waar ze mee bezig zijn te bouwen. Hij vertelde zijn plannen over hoe het er uit zou komen te zien. Maar Thijs en ik keken elkaar aan en dachten precies hetzelfde, hier kloppen een aantal dingen niet. Zo hebben we voorgesteld om een tussen deur te maken tussen het verblijf van de jongens en het kantoor, zodat als er wat is de vrijwilligers snel ter plaatse kunnen zijn. Hij had hier eerder aan gedacht, maar hij vond het niet nodig dat de jongens zo het kantoor in konden lopen, dus stelde we voor om een slot op de deur te maken zodat wij wel naar de jongens konden maar de jongens niet zomaar het kantoor in. Daar was hij het wel mee eens, en hij heeft gelijk de bouwplannen omgegooid. En dat heeft het niet alleen met dat gedaan, we stelde ook voor om de deuren een stukje op te schuiven naar de hoeken zodat er plek was voor meer bedden, ook dat was natuurlijk een heel goed plan.

Na ons bezoek aan het nieuwe centre zijn we even gestopt bij de boeken winkel om te kijken hoeveel de school boeken hier kosten. Thijs heeft nog wat donatiegeld waarvan hij schoolboeken wilt kopen, zodat ze de kinderen die niet naar school gaan, op het centre les kunnen geven. We kregen een hele lijst mee, dus konden we thuis rustig even kijken. Daarna zijn we nog de markt op gelopen om een nieuwe broek voor een jongen te kopen, de kinderen hadden allemaal ingestemd dat hij een nieuwe broek moet hebben omdat die van hem vol gaten zit. Maar een broek kopen voor een ander is heel lastig, het gaat er niet om hoe die er uit ziet, maar de maten zijn hier lastig in te schatten omdat ze allemaal zo iel zijn. We hadden een boek gevonden waarvan we zeker wisten dat hij niet te klein zou zijn, want een te grote broek is geen probleem maar een te kleine broek is wel een probleem.

Smiddags zijn we met de broek naar het centre gelopen waar op het programma tekenen stond. Om het wat interessanter te maken hadden Thijs en ik besloten dat ze een lichaam moeten tekenen en dat ze daarna de lichaamsdelen erbij moesten schrijven in het engels. Zo zou een tekenles ook nog eens nuttig worden. Voordat we begonnen heeft Ibrahim de nieuwe broek gepast, veel te groot natuurlijk dus ik stelde voor om hem op maat te maken. Ik vroeg aan Chico of hij een touwtje had wat ik door de broek heen kon halen en dat had hij, ik hem het touw gevlochten omdat het anders zo zou breken en heb hem daarna door de broek heen gehaald. Ondertussen waren de kinderen druk aan het tekenen en hebben Thijs en Timo de lichaamsdelen uitgelegd. Toen we klaar waren met het tekenen was ik ook net klaar met de broek en heb hem aan Ibrahim gegeven, hij paste nu natuurlijk perfect.

We hadden besloten om vanavond nog een keer terug naar het centre te gaan om te kijken of de kinderen op tijd op bed zouden liggen, dus hadden we met Timo kwart voor 9 afgesproken. Maar na het eten voelde ik me niet lekker en ben ik gelijk daarna naar bed gegaan. Thijs en Timo zijn samen naar het centre gegaan, waar ze buiten zijn blijven staan om naar binnen te kijken. De film was nog aan en iedereen was nog wakker. Ze besloten om niet naar binnen te gaan, om zo te kijken wat het verhaal zou zijn als we er morgen naar zouden vragen.


Dag 62 donderdag 27 maart 2014

Ik was gister vergeten een wekker te zetten, maar ik werd netjes op tijd wakker. Nog niet zo heel lekker maar wel fit genoeg om gewoon naar Bwalo te gaan. Thijs legde uit was ze gister avond hadden gezien en hoe ze er over dachten. Dus toen we bij het centre aan kwamen hebben we aan Chico gevraagd hoe het gisteravond was gegaan, of de kinderen op tijd naar bed zijn gegaan. Chico vertelde dat ze heel laat hadden gegeten dus dat ze daarna nog tv zijn gaan kijken, hij dacht dat dat de bedoeling was. Dat zodra ze hebben gegeten ze nog een uur tv mogen kijken, ongeacht de tijd. Maar we hebben uitgelegd dat dat niet het plan was, dat het plan is dat ze, ongeacht hoe laat ze eten, ze om 9 uur op bed moeten liggen. Dit snapte hij en hij zou het de kinderen vanavond vertellen. Ook hebben we besloten om zelfgemaakte klokken op te hangen. De jongens kunnen geen klok kijken, dus hebben we de tijd opgeschreven wanneer ze naar school moeten, wanneer ze smiddags op het centre moeten zijn, hoe laat ze zich klaar moeten maken om naar bed te gaan en hoe laat ze in bed moeten liggen. Als Chico zegt dat ze naar bed moeten, kan hij de tijd op zijn horloge laten zien, waardoor de jongens de tijd kunnen vergelijken met de tijd die wij getekend hebben. Ook hebben we een lijst gemaakt van alle jongens en dan de dagen van maandag tot vrijdag er op. Elke dag hebben ze 3 kansen om het goed te doen. Ze kunnen een vinkje verdienen met het schoonmaken, naar school gaan en op tijd naar bed gaan. Zodra ze minder dan 2 kruisjes hebben mogen ze de volgende week gaan voetballen. De kinderen die helemaal geen kruisje hebben, die mogen in overleg met ons beslissen
wat zijn beloning zal zijn.

Thijs is samen met Chico zijn om 12 uur naar de Chief gegaan die de ‘baas’ is van deze regio. Elke regio heeft een Chief die zich bezig houdt met de buurt, als er ruzie is of iets anders dan kan je naar hem toe en zal hij je helpen het op te lossen. Een vrouw in de buurt die had bij Bwalo een bed gekocht, maar na een aantal keer vragen heeft ze nog steeds niet alles betaald heeft. Daarom zijn ze naar de Chief gegaan, zodat hij ons kan helpen. Maar de Chief is heel oud mannetje die niet zelf naar de vrouw toe kan lopen. Ze hebben afgesproken dat ze de vrouw vanmiddag gaan opzoeken om te vragen of ze bij de Chief langs kan komen. Helaas was ze niet thuis, maar wel de dochter van de vrouw dus gaan ze vanmiddag nog een keer langs, als het dan nog niet lukt dan gaan ze het bed terug halen.

Om 2 uur hadden we bij Bwalo afgesproken, zodat we de kinderen uitleg kunnen geven over de tijden die we gemaakt hebben en over de lijst voor het belonen. Daarna zouden we met ze naar het vrijwilligershuis gaan om alle kleding te wassen en ze onder de douche te stoppen. Dit kan ook bij Bwalo zelf, maar we vonden het ook leuk voor de jongens als ze weer eens ergens anders zijn. Jammer genoeg gingen we om 3 uur pas richting het vrijwilligershuis, alle jongens waren super druk en wilden slecht luisteren waardoor het veel tijd koste. Het is lastig voor mij en Thijs om er iets over te zeggen tegen de jongens, dus we moeten elke keer Timo en Weines ervoor inschakelen. Jammer genoeg doen Timo en Weinis weinig uit zichzelf als het gaan om het aanspreken van verkeerd gedrag van de jongens. Waardoor ik me soms heel erg erg, omdat ik er zelf niks van kan zeggen in het Chichewa. Bij het wassen was het daarom ook een grote chaos ook omdat we elkaar elke keer verkeerd begrepen. Maar gelukkig is alles gewoon goed gekomen, heeft iedereen zijn kleding kunnen wassen en een douche kunnen nemen. Onze hele tijd hangt nu dus vol met kleding van de jongens, best wel raar, want ze zeuren dat ze geen kleding hebben en nu toveren ze opeens heel veel kleding tevoorschijn. Wel weer even lekker dat ze weg zijn, weer even wat rust.

Thijs is samen met Chico nog bij de vrouw langs geweest vanmiddag, ze was niet thuis en dus hebben ze besloten om het bed te gaan halen vanavond. Omdat er al zo lang wordt gevraagd om het geld en ze het elke keer uitstelt of geen geld er voor heeft, lijkt ons dit de beste oplossing totdat ze het hele bedrag heeft betaald.
Willard had lekker pannenkoeken voor ons gemaakt en we zijn na het eten nog een filmpje gaan kijken.


Dag 63 vrijdag 28 maart 2014

Normaal zou ik op vrijdag vrij zijn of een weekendje weg, maar omdat we dit keer op zaterdag pas vertrekken hadden we besloten om op vrijdag ook gewoon op Bwalo te zijn. Vanmorgen bleek dat Weiness er niet was omdat zij naar haar opa/oma moest in Blantyre, daarom waren we vandaag maar met z’n 3e. We zijn naar de Chief gegaan van de regio waarin een jongen eerst woonde. Omdat de jongen al vaker op Bwalo heeft gezeten hadden ze toen met de Chief afgesproken als hij er weer zou zijn, daarom gingen wij dit nieuws vertellen. Helaas was de Chief zelf niet thuis maar wel zijn vrouw, ze zei dat we de informatie aan haar konden vertellen en dat zij het door zou geven aan de Chief. We hebben haar verteld dat de jongen weer op Bwalo zit omdat het thuis niet goed ging. Daarna zijn we naar de school gegaan waar de kinderen elke ochtend heen moeten. Omdat ze hun examens hebben gehad moeten ze tot volgende week vrijdag wachten, ze krijgen geen lessen maar ze worden wel op school verwacht. We troffen de jongens zo’n 50 meter voor de school in de bossen aan waar ze aan het chillen waren. We zijden dat ze op school moesten zijn en niet halverwege de weg naar school, daarnaast zouden we kijken waar de andere jongens waren. Op één jongen na, vonden we de rest op school aan. Maar omdat ze daar niks te doen hebben, snap ik dat ze ergens om de school gaan chillen.

Weer onderweg naar Bwalo kwamen we de ene jongen tegen die niet op school was. Hij vertelde dat hij wel op school was geweest en daar zijn testen kreeg die hij naar huis wilde brengen. Onderweg had hij ook een memorycard gevonden en die was hij wezen verkopen in de stad. De man aan wie hij de memorycard had verkocht zou hem morgen het geld geven. Omdat we hem niet geloofde spraken we af dat we maandag een memorycard of het geld willen zien. Hierna hebben we hem weer snel naar school gestuurd.

Op Bwalo hebben we het raport gemaakt, hier schrijf je alles wat je de week gedaan hebt in. Natuurlijk in het Engels zodat iedereen het terug kan lezen. Omdat we verder niks te doen hadden zijn we toen naar huis gegaan, we hadden dus een keer vroeg lunch. En alle tijd om even lekker wat voor onszelf te doen.

Na de lunch terug naar Bwalo voor councelling, één op één gesprekken. Ik ging met Timo en Thijs ging met Chico die dit keer bij zou springen omdat Weiness er niet was. Thijs en Chico hebben het gehad over de regels die we deze week hebben opgesteld, of deze duidelijk waren en of ze er verder nog vragen over hadden. Timo en ik hebben met de kinderen gepraat over afgelopen week, hoe ze vonden dat de week was gegaan, of er problemen waren en wat ze van de volgende week verwachtte en wat voor doelen ze zelf voor ogen hadden. Omdat we van de week een jongen een nieuwe broek hebben gegeven, begon nu iedereen over dat z’n kleding niet goed was en dat hij nieuwe nodig had. De meeste jongens vonden dat we goed bezig waren met de regels maar dat we wel de consequenties na moesten komen, zodat het niet alleen bij woorden blijft.

Timo had Thijs en mij beloofd dat hij na het project nog even langs zou komen. Zijn moeder was in Mozambique geweest en ze had bier daar vandaan mee genomen die hij met ons wilde delen. Toen hij bij ons aan kwam vertelde hij dat hij snel weer weg moest omdat hij met zijn broer mee naar Cape ging. Dus Thijs en ik hebben het biertje tijdens het eten gedronken, een donker en zacht biertje. Omdat ik na mijn eerste week op Bwalo helemaal kapot was ben ik na het eten naar bed gegaan en is Thijs nog even met Willard naar Bwalo gegaan om te kijken of de kinderen op bed lagen. Naar mijn verbazing kwamen ze terug met het verhaal dat de tv uit stond en dat de meeste kinderen al in bed lagen, de andere die nog niet in bed lagen waren zich klaar aan het maken om naar bed te gaan. SUPER LEUK!


Dag 64 zaterdag 29 maart 2014

Dit weekend gaan we een tripje maken naar het Majete Wildlife Park, waar we op safari gaan. We hebben met Rianne en Esther om 8 uur op het busstation afgesproken, en om dat Thijs en ik op tijd wilden zijn, zijn we om kwart over 7 de deur uit gestapt. Fris en fruitig, uitkijkend naar het weekend liepen we naar de public plaats. Vanaf hier gaan de taxi’s / minibusjes naar Zomba voor een goedkope prijs. Beter dan van de week, hadden we nu binnen enkele seconden al een minibusje die naar Zomba reed, dus we waren lekker op tijd bij het busstation. Hier hebben we gewacht op Rianne en Esther. Lieke die zou ook mee gaan, maar omdat we van haar de hele week niks hadden gehoord wisten we niet zeker of ze nog mee zou gaan, maar ze kwam samen met Rianne en Esther aan lopen.

Onze weg naar Blantyre verliep het eerste half uur heel goed, maar vlak voordat we in Limbe waren (waar we moeten overstappen op een ander bus naar Blantyre), zaten we opeens zonder benzine. Hadden ze in Zomba toch te weinig getankt.. We dachten dat hij misschien een extra jerrycan met benzine bij had, maar dit was niet het geval waardoor hij met de lege jerrycan richting Limbe ging rennen. Stiekem vond ik het wel grappig, gelukkig waren we op tijd weg gegaan dus hadden we alle tijd, we hoefde ons nergens druk om te maken dus. Na een halfuurtje wachten kwam hij met een laagje benzine in de jerrycan aan rijden in een andere minibus, natuurlijk niet zelf achter het stuur maar hij had een lift gekregen.

In Limbe aangekomen was het nog de vraag welk busje we moesten hebben naar Chikwawa (het plaatsje wat bij Majete ligt). We hebben het gevraagd, maar er waren nog wat discussies over welk busje we nodig hadden, maar uiteindelijk zijn we er uit gekomen en zijn we een busje in gestapt waarvan we dachten dat hij wel goed zou zijn. Om in Majete te komen moesten we over een berg, zigzaggend de berg op en af. Met een super mooi uitzicht reden we over de berg weer naar beneden, waar we een rivier zagen en wisten dat het daar ergens zou zijn. We werden in een dorpje op een kruising gedropt, waarvan we wisten dat we hier niet moesten zijn en volgens de borden waren we er inderdaad nog niet. Ondertussen werden er hele rare dingen aan ons aangeboden, zoals geroosterde keukentjes op een saté stokje. Helaas ging er geen normaal vervoer naar Majete en stelde de chauffeur van de minibus voor dat hij ons voor 10000 kwacha er wel wilde brengen. We gingen niet gelijk op dit aanbod in omdat we eerst wilde kijken of er verder nog mogelijkheden waren. We kwamen fietstaxi’s tegen en een normale taxi, maar die vroeg veel meer dan de minibus chauffeur, dus hebben we toen de chauffeur van de minibus weer gebeld of hij ons wilde brengen en dit wilde hij doen.

Ik snapte dat er geen normaal vervoer naar Majete ging, want het was een heel eind weg over een hobbelige zand weg. Maar we waren al blij dat we iemand hadden gevonden die ons wilde brengen. Aangekomen bij Majete moesten we gelijk het park fee betalen en voor onze night drive voor de avond, omdat de accommodatie binnen het park viel. Dit keer hadden we tenten geboekt dus we sliepen op de campside. Ze hadden 2 ‘grote’ 2-p tenten opgezet (waar er makkelijk 3 in konden slapen) en een kleine 1-p tent, waar je ook wel met z’n 2e in had gekunt. Maar omdat we al hadden geboekt durfde we niet te vragen of het anders kon, en heb ik ervoor gekozen om dan maar alleen te slapen. We hadden de lunch vandaag overgeslagen omdat we onderweg waren, dus hebben we in het restaurant nog wat eten besteld en hebben we verder gewacht tot het tijd was voor onze night drive, die om half 5 begon.

We werden bij onze tent opgehaald, wat op nog geen 10 minuten lopen is van het restaurant. We werden opgehaald in een grote open truck, maar met een dakje er boven. De chauffeur was de man die ons rond zou leiden, maar hij was niet alleen. Naast de chauffeur zat nog een man met een geweer, we hebben maar niet gevraagd waarom hij ook mee was want dat leek ons wel duidelijk. Hierna zijn we nog andere mensen op gaan halen, maar halverwege zouden we eerst even de drankjes ophalen voor de drive. Toen we aankwamen bij de bar waar we de drankjes zouden halen stond daar opeens een hele grote olifant op ons te wachten. We waren allemaal opeens heel gespannen want de olifant wilde op ons af komen lopen, maar de chauffeur ging niet achteruit maar begon juist meer gas te geven zodat de olifant van het geluid weg zou gaan. Even leek het er nog op dat de olifant geen zin had om weg te gaan, maar na een enkele keren veel gas geven gaf hij zich over en verdween in de bosjes. De chauffeur vertelde dat de olifant hier vaak komt door de Marula fruit dat in de boom groeit, dit fruit vind de olifant heerlijk en van dit fruit wordt ook het drankje Amarula gemaakt. Je kan er dus dronken van worden, maar hij vertelde dat hij nog nooit een dronken olifant had gezien. Het was een heel ander landschap, vol bosjes en bomen, alsof je door een jungle reed. We hebben in de verte Zebra’s gezien, wilde zwijnen, baboons, Impala’s, waterbuffels en toen we bij de rivier kwamen hebben we nijlpaarden gezien. Bij de rivier hebben we ons drankje genuttigd, en de chauffeur had voor ons nootjes mee genomen. Voordat we het wisten was het al donker en gingen we verder. In de auto zat een stopcontact met een schakelaar waar ze een grote schijnwerper in deden waardoor de man met het geweer rond kon kijken met het licht. In het donker hebben we helaas niet veel dieren kunnen spotten, op een stekelvarken een suicidebird (een vogeltje dat midden op de we gaat zitten slapen) en een haas na, was het verder niks bijzonders.

Voordat we aan de night drive begonnen hadden we in het restaurant al ons avondeten besteld waardoor we na de night drive gelijk konden aaschuiven. Ik had chickenfingers besteld en die waren heerlijk. Esther, die naast mij zat, had de Chambo (vis). Een hele vis, met oogjes en al, lag op het bordt van Esther en ze leek er niet gelukkig mee. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik er ook niet gelukkig van zou worden.. Maar nadat Thijs de Chambo voor Esther had gefileerd wilde ze hem toch wel proberen en smaakte die uiteindelijk, volgens Esther, heerlijk. Na het eten wilden we naar de tent lopen, maar het personeel van het restaurant zei dat we even op hun moesten wachten zodat ze met ons mee liepen naar de poort. Eenmaal bij de poort aangekomen wilden we ze weltrusten wensen maar ze zeiden dat we op de auto moesten wachten die ons bij de tent zou brengen. Eigenlijk vonden we het onzin, maar omdat er vaak gevaarlijke dieren rond lopen en we midden in het park zitten is het verplicht dat ze ons met de auto veilig naar de tent brengen. We hebben een tijd op de auto moeten wachten, en toen we bij de tent aan kwamen ontdekte we dat we niet meer de enige campinggasten waren. Er was een groep meiden en een paar jongens die gezellig wat aan het drinken waren, natuurlijk geen probleem, maar zodra wij op bed lagen werd het geluid alleen maar harder en ging de muziek aan. Uiteindelijk had ik er zo genoeg van dat ik op het punt stond om er wat van te gaan zeggen, toen ik ze hoorde zeggen dat ze naar bed zouden gaan. Ik besloot dus te blijven liggen, maar voordat ik sliep was het zeker half 12.


Dag 65 zondag 30 maart 2014

Vanmorgen werd ik al om kwart over 5 wakker, maar omdat we toch om 6 uur opgehaald zouden worden besloot ik om uit bed te gaan en een warme douche te nemen. Gelukkig had ik het vannacht niet koud gehad, maar ik had wel rare dierengeluiden gehaard waarvan ik niet zou weten van welk dier het zou komen. Net toen ik klaar was met douchen werden de andere wakker en gingen zich ook klaar maken voor de safari van deze morgen. Iedereen was net op tijd klaar, toen de truck al weer aan kwam rijden om ons op te halen. Ook nu gingen de andere 3 vrouwen mee, die gister avond ook mee waren geweest, dus die moesten we weer ophalen. Onderweg naar hun huisje zijn we Zeebra’s tegen gekomen, dit keer van dichterbij en stak er vlak achter ons een olifant de weg over. We hadden dezelfde chauffeur als gister avond, maar dit keer had hij geen extra man bij voor de veiligheid. Hij vertelde dat we eerst door de bossen zouden gaan en op de terug weg langs de rivier. In de bossen hebben we dezelfde dieren gezien als die we gister eind van de middag zagen, alleen de Zebra’s van dichtbij waren nieuw. Ook zag de vrouw die achter ons zat 2 leeuwen zei ze, maar toen ik keek zag ik alleen een klein kontje weg springen en konden we ze daarna ook nergens meer vinden. Niet iedereen had het gehoord, en ook ik was er eigenlijk niet zeker van of ze nou zei dat ze leeuwen had gezien. Nadat ik het voor de zekerheid ook nog een keer aan Thijs vroeg zei hij ook dat hij het niet goed had verstaan en hebben we aan de chauffeur verteld dat de vrouw leeuwen had gezien. Voor we het wisten keerde hij om en reed hij terug om te kijken, maar ze waren nergens meer te bekennen en ze zouden voorlopig natuurlijk ook niet meer terug komen. Terug zouden we langs de rivier rijden, waar we weer nijlpaarden hebben gezien en aan de overkant van de rivier lag een krokodil! Met het blote oog was het bijna niet te zien, maar ze hadden een verrekijker mee en daar door heen kon je het wel zien, ook met mijn camera haalde ik het net om er een foto van te maken.

Terug bij het kamp hebben we ons ontbijt gehad, dat hadden we wel nodig na zo’n tocht en vroeg uit ons bed. Thijs had weten te regelen dat iemand ons bij de minibus kon brengen, dus dat was ook geregeld, maar we moesten ons wel een beetje haasten want we zouden om 10 uur vertrekken. Ook di t keer waren we net op tijd klaar toen de auto kwam aan rijden die ons naar de minibus zou brengen. We stonden nog geen minuut bij de minibus station te wachten en er kwam een minibus aan die ons naar Blantyre wilde brengen. De weg ging eigenlijk heel erg snel en voor we het wisten waren we in Blantyre, omdat we wilden weten over een tourbus richting Zomba ging hadden we gevraagd of de minibus langs het busstation reed en gelukkig deed hij dit. Maar toen we er aan kwamen vroeg hij meer geld, omdat hij normaal nooit naar het busstation rijdt. Eigenlijk waren we het er niet helemaal mee eens, maar omdat we natuurlijk niet meer terug konden hebben we wat extra geld gegeven. Er stonden genoeg tourbussen op het station, maar er ging er geen een naar Zomba toe. We hebben het ook nog een keer nagevraagd maar de eerstvolgende zou vanavond pas gaan en we wilden toch echt voor het donker weer in Zomba terug zijn.

Ik was natuurlijk al een keer in Blantyre geweest dus ik wist de anderen te vertellen dat er een KFC zat, en natuurlijk wilde ze daar allemaal eten. Alleen ik had er niet zoveel zin in, waarom weet ik niet, maar ik zag aan de overkant van de straat de ALIBABA en ben daar mijn eten gaan halen. Lekker een chicken pie en een vegetarische loempia. Nadat we allemaal waren uitgegeten en propvol zaten gingen we opzoek naar een bank om te pinnen, want in Zomba is het weer zo ver, er staan weer hele lange rijen voor het pinautomaat. Toen we ook hier mee klaar waren wilden we eigenlijk allemaal gewoon terug naar Zomba toe dus zijn we over de markt naar het station voor de minubusjes gelopen waar we zo een minibusje naar Limbe hadden.

In Limbe duurde het nog al een tijdje voordat we weg gingen, er waren geen volle busjes naar Zomba dus moesten we in een busje stappen waar nog maar één ander persoon in zat. Aangezien de busjes pas weg gaan als er echt niemand meer in past, duurde het wel even voor we vertrokken. Maar het wachten was niet zo erg, want er waren genoeg mensen die ons vermaakte met hun rare stunten. Zo was er een dronken man die eerst heel erg boos op me werd dat ik een foto maakte, ik moest hem gelijk verwijderen en anders zou hij geld van mij willen hebben. En als ik nog een foto zou maken dan zou hij mijn camera afpakken en hem kapot op de grond gooien. Hij was zo dronken dat hij om de 5 minuten weer terug kwam om hetzelfde te vertellen, en dan wel in het chichewa. Maar zodra ik vertelde dat ik het aan mijn familie en vrienden wilde laten zien om herinneringen te hebben wilde hij opeens heel graag op de foto. Eerst wilde ik dat niet, omdat ik niet zeker wist of het nou een grapje was of niet, maar hij klonk zo overtuigend dat ik met hem had afgesproken dat we samen een foto zouden maken zoder dat hij er geld voor zou krijgen. Ook was er een man die ons vanalles wilde verkopen en heel graag iets van ons wilde hebben zodat hij ons zou herinneren, maar omdat wij natuurlijk niks gingen geven gaf hij ons zijn telefoon nummer zodat we hem moesten bellen zodra we in Zomba waren. Toen we dus allemaal vrienden hadden gemaakt, moesten we vertrekken omdat het busje eindelijk vol zat. Onderweg naar Zomba werden we door de politie nog aangehouden omdat er te veel passagiers in het busje zouden zitten, de chauffeur zou dus moeten gaan betalen. Na wat heen en weer gepraat heeft hij uiteindelijk niet betaald en mocht hij door rijden.

Terug in Pakachere, waar we elke zondag na een weekend weer verzamelen hebben we snel even alle plannen voor het volgende weekend uitgewerkt en hebben we de nachten geboekt in Nkatabay. We willen naar Nkatabay om dan vervolgens terug naar het zuiden te reizen. De nachten staan nu vast en we hebben er heel veel zin in! Straks weer terug naar Bwalo om morgen weer aan een nieuwe week te beginnen.


Tot over 3 weekjessssssss