Bye bye
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
11 April 2014 | Malawi, Zomba
Dag 73 maandag 7 april 2014
Toen we gisteravond thuis kwamen leek het net alsof er niemand was, maar dat kwam omdat er geen elektriciteit was. En toen we vanmorgen wakker werden was er nog steeds geen elektriciteit, de generator, die normaal de hele buurt voorziet van elektriciteit, is kapot. Dus Willard zit al een paar dagen zonder stroom en er is geen zekerheid over wanneer het gemaakt zal zijn. Gelukkig waren we vanmorgen op tijd wakker, want onze telefoons waren allebei leeg dus we hadden geen wekker. Naar onze verbazing was het heel raar weer. Het was gisteravond al begonnen met heel hard waaien en vanmorgen was het helemaal bewolkt en zag het er uit dat het de hele dag ook niet meer bij zou trekken.
Na de douche en ons ontbijt zijn we op weg gegaan naar Bwalo, samen met Willard, want onze wekelijkse meeting zou vanmorgen zijn. Maar toen we op Bwalo aan kwamen vertelde Timo dat hij een sms van Rodgers had gekregen dat de meeting naar morgen ochtend verplaatst zou worden. Was hij weer lekker op tijd mee, maar we raken er aan gewend. Omdat het lastig is om een planning te maken voordat de meeting is geweest hebben we eerst het rapport van vorige week besproken. De punten die we zelf konden oplossen zouden we dan morgen niet meer in de meeting hoeven te bespreken. Daarna besloten we om toch maar een planning te maken voor deze week, wel in het klad omdat er waarschijnlijk nog heel veel aan gaat veranderen. Na onze bespreking en het plannen hebben we nog een nieuwe lijst gemaakt voor deze week, zodat we weer kunnen aanvinken wie van de kinderen goed zijn best doet. Hierna zijn we naar huis gegaan.
Thijs moest nog even met Timo mee naar huis lopen, en ik mocht beslist niet mee. Toen Thijs terug kwam vertelde hij dat hij het afscheidscadeautje had gezien wat Timo voor hem had gekocht. En stiekem vertelde hij dat hij ook het afscheidscadeautje voor mij had gezien. Ik ben dus heel benieuwd wat hij voor me heeft, en ik vind het super lief dat hij iets voor mij heeft. Als lunch hebben we heerlijke guacamole op brood gegeten en daarna zijn we nog even op bed gaan liggen, omdat we nog steeds niet bij zijn gekomen van het weekend. De zon was nog steeds niet door gekomen, dus het was lekker koel in de kamer. Ik moest zelfs onder m’n lakentje gaan liggen omdat ik het toch een beetje fris vond worden en ik zo eigenwijs was om niet mijn raam dicht te doen.
Toen ik wakker werd zag ik dat het al kwart voor 3 was, dus ik heb snel Thijs wakker gemaakt, omdat we normaal om half 3 op Bwalo moeten zijn. We waren dus een half uur te laat, en we waren benieuwd of ze al zonder ons begonnen waren. Gelukkig waren ze al begonnen, toen we op Bwalo kwamen. We hadden voor vanmiddag counseling gepland, maar het was een Group session geworden. Ze waren begonnen met het nog een keer uitleggen van de beloningslijst en daarna hadden de jongens zelf nog veel dingen die ze graag wilden bespreken. Zo hadden een paar jongens ruzie, wordt er slecht gepraat, komen er jongens van buitenaf nog steeds de slaapkamers binnen etc. Hier hebben we (in chichewa) tot zeker 5 uur over gepraat en gediscussieerd. Thijs en ik waren te laat en ze waren al begonnen, maar er werd ook niks in het Engels vertaald, waardoor we er niks van snapten. Maar vanmorgen hadden we besproken dat Timo en Weiness meer de leiding moeten nemen en zelf moeten praten, in plaats van dat ze het voor ons vertalen. Zo krijgen de jongens ook meer het gevoel dat zij de leiding hebben en niet dat zij alles doen en zeggen omdat Thijs en ik het zeggen. Toen de jongens weg mochten omdat het tijd was, zijn we nog even bij elkaar gekomen zodat ze ons konden vertellen wat er besproken was.
Omdat we nog steeds het bed niet van de vrouw hebben, omdat ze niet betaald willen we het bed terug hebben, zijn we weer langs gegaan. Maar ook dit keer was ze niet thuis, waardoor we niks kunnen doen. Haar dochter was wel thuis, maar we kunnen dan niet zomaar het bed mee nemen omdat ze dan kunnen zeggen dat het diefstal is. Nu hebben we voor morgenochtend een afspraak gemaakt via de dochter, zodat we het bed kunnen ophalen. Maar ik ben benieuwd of de vrouw er wel zal zijn, en of ze ons dan binnen zal laten, want zonder toestemming mogen we eigenlijk niet naar binnen.
Eenmaal weer thuis, nog steeds zonder elektriciteit, was het al donker aan het worden binnen. We besloten om daarom lekker buiten te eten, omdat het hier allemaal nog zichtbaar was. We wilden eigenlijk pasta gaan eten, maar omdat we zo laat waren en verder niks van Willard hadden gecommuniceerd, had hij voor ons rijst gemaakt. We hebben na het eten nog even buiten gezeten en ik ben daarna vroeg naar bed gegaan, omdat ik nog steeds kapot ben van het weekend.
Dag 74 dinsdag 8 april 2014
Ik heb het vannacht niet koud gehad, maar misschien komt dat ook omdat ik in een lange broek en een t-shirt heb geslapen. Dat is voor het eerst sinds ik hier in Malawi ben, dat klopt natuurlijk niet. Maar misschien is het morgen weer beter weer, want als ik zo naar buiten kijk wordt het vandaag niet beter dan bewolking. Vanmorgen snel een douche genomen, omdat ik stond te rillen van de kou onder de douche. In het hokje zitten allemaal gaten zodat het doortocht. Maar zodra er een fris windje staat en de zon schijnt niet, is het gelijk koud.
Om 8 uur zouden we onze vergadering met Marieke op Bwalo hebben, omdat zij Bwalo graag wilt helpen en ondersteunen. Toen we aan kwamen waren Marieke en Weiness er al, maar Rodgers en Timo waren nog nergens te bekennen. Nog eventjes wachten dus, maar dat was niet erg. Ik heb nog tegen een paar jongens dammen gespeeld. Natuurlijk elk potje verloren, die jongens spelen het ook zo vaak, net als Bao, dat je bijna kansloos tegen ze bent.
Hierna kwam ik China tegen in zijn slaapkamer, waar hij heel zielig alleen op zijn bed zat. China heeft al een aantal weken een grote wond op zijn enkel dat maar niet wilt genezen. Chico vertelde dat China erge pijn heeft en dat er waarschijnlijk een infectie in zit omdat zijn hele voet inmiddels pijn deed. Chico stelde voor om er mee naar het ziekenhuis te gaan. Omdat straks de vergadering zou beginnen stelde ik voor om met China mee naar het ziekenhuis te gaan, zodat Chico zelf bij de vergadering kon zijn. Hij zal waarschijnlijk nog wel een aantal jaar bij Bwalo zitten en ik ben over een paar dagen al weg, dus zou het voor hem voor belangrijker zijn om de vergadering bij te wonen. Natuurlijk kon ik niet opeens zomaar vertrekken met China. Ten eerste kon hij amper lopen dus zou hij het ziekenhuis te voet nooit halen, dus moesten we voor vervoer zorgen, wat natuurlijk weer geld gaat kosten. Gelukkig was Rodgers ook net aan gekomen, dus konden we gelijk met hem overleggen over geld voor vervoer en welk vervoer dat dan zou worden. Een taxi zou te duur worden en een public naar de stad was in de verkeerde richting, omdat het ziekenhuis zich net aan de andere kant bevind. De goedkoopste en beste oplossing was dus met de fiets taxi, ohgod! Toen ik dat hoorde bedacht ik me opeens waarom ik ook al weer had gezegd dat ik wel met China mee ging. Als een bang vogeltje zat ik achterop de fiets, hopend dat we niet met een gigantische vaart, heuveltje af, in de slip zouden raken en in de berm zouden belanden. Gelukkig ging alles goed en zijn China en ik bijna ongedeerd, op zijn zere voet/wond na dan, bij het ziekenhuis aangekomen. Dit is het General Hospital, waar iedereen gratis geholpen wordt. China was hier al eerder geweest en wist waar we naar toe moesten. We moesten een kamer in waar al meer mensen zaten, maar naast de mensen die voor een behandeling kwamen, zaten hier ook de dokters en werd je terplekke geholpen. Ze hadden 2 schermen om toch nog een beetje privacy te hebben, maar dat was het. We waren heel snel aan de beurt, een voordeel dat je hebt als je blank bent. De dokter had China de vorige keer verteld dat hij de wond goed schoon moest houden, maar dit had hij niet gedaan waardoor de dokter het nu weer schoon moest maken. China weigerde een spuit tegen de pijn, waardoor het schoonmaken voor hem niet echt prettig was. Hierdoor weigerde die nog meer hulp voor de andere wond die hij had. De dokter heeft hem een paar keer proberen te overtuigen dat het echt schoongemaakt moest worden, maar China wilde geen hulp. Hierdoor zei de dokter dat hij niet terug hoefde te komen omdat hij hem dan ook niet meer zou helpen. Helaas spreek ik geen Chichewa anders had ik ook nog een poging gedaan om bij China door te dringen. Hierna zijn we dus weer op de fiets taxi gesprongen, terug naar Bwalo.
Thijs had besloten om tussen de middag naar Pakachere te gaan zodat hij met zijn vriendin kon skypen. En omdat we thuis geen elektriciteit hebben nam hij alles mee wat opgeladen moest worden. Thuis heeft Willard voor mij eitjes gebakken en brood geroosterd. Maar na een tijd was ik toch eigenlijk wel benieuwd hoe laat het eigenlijk was. Alleen ik had geen telefoon, want die had Thijs mee, Willard was zelf zijn telefoon gaan opladen en James had zelf ook geen tijd. Het was dus maar wachten tot dat Thijs terug zou komen. Maar Thijs keek me verbaasd aan toen hij mij thuis aan trof, Thijs was zelf namelijk te laat en het was al 3 uur. Ik vertelde dat wij geen tijd hadden, maar dat we dan nu maar snel moesten gaan. Oeps, de 2de keer al deze week dat we te laat zijn.
Op het programma hadden we staan dat we zouden gaan voetballen met de jongens die het vorige week goed hadden gedaan op de beloningslijst. De jongens die dus meer als 2 kruisjes hadden, die mochten niet mee voetballen. Weiness en ik zijn eerst op huisbezoek gegaan bij de ouders van Erik. Dit is een jongen die alweer thuis woont, maar die sinds 3 nachten weer bij Bwalo slaapt omdat hij zegt dat hij thuis problemen heeft. Weiness en ik vonden bij hem thuis alleen kinderen, maar gelukkig wisten die waar wij de moeder van Erik konden vinden. We hebben met de moeder gepraat, die verteld dat Erik alleen ruzie heeft met zijn broertje en dat hij daarom weg is gegaan. Weiness en ik bespraken dit en vonden allebei dat dit geen reden moet zijn dat Erik weer bij Bwalo is. Wij hebben thuis ook wel een ruzie met een broer/zus, maar dat kan je dan weer uit praten.
Terug op Bwalo waren Thijs en Philip (dit is een nieuwe vrijwilliger die in eerste instantie even de plek van Timo over neemt, want Timo is tot en met vrijdag op een bibliotheek cursus en dus niet op Bwalo) al begonnen met water games. Omdat er op de veldjes waar ze normaal voetballen al kinderen aan het spelen waren konden ze daar niet naar toe. Op het andere veldje was al de hele dag campagne bezig, met veel muziek, dansen, zingen en gezelligheid, maar ook daar was dus geen plek om te voetballen. Ze hadden besloten om dan voor het gebouw flessen voetbal te spelen. Thoko en Laston mochten niet mee doen, omdat zij niet goed gescoord hadden op de lijst. Zij moesten dus binnen blijven, maar dat was voor Thoko nog best lastig. We betrapten Thoko er elke keer op dat hij weer buiten stond te gluren bij het spelen en we moesten hem elke keer naar binnen sturen. Hopelijk heeft hij nu wel geleerd dat onze woorden niet alleen bij woorden blijven maar we die ook omzetten in daden, dus dat hij goed zijn best moet gaan doen.
Omdat we eigenlijk vanmorgen vroeg bij de vrouw langs zouden gaan, maar dit vergeten zijn, besloten we om dan nu nog maar een keer langs te lopen om te kijken of ze thuis was. Helaas, ook dit keer was ze weer niet thuis en moesten we weer een nieuwe afspraak maken. Thuis had Willard het eten al bijna klaar, we hadden express gevraagd of hij het vroeg klaar wilden maken zodat we niet in het donker hoefden te eten. Ik ben op de veranda nog even gaan lezen terwijl Thijs een potje Boa speelde tegen James. Tegen de tijd dat hun potje Boa afgelopen was, was ook het eten klaar en hebben we, net als op de camping, lekker buiten op plastic stoeltjes en een kratje bier als tafel, gegeten. Na het eten duurde het niet lang voor ik mijn boek uit had, waardoor ik besloot maar naar bed te gaan. Het was al pikken donker buiten en ik zou zo kunnen slapen, maar toen ik eenmaal in bed lag duurde het toch nog even voor ik in slaap viel. Misschien kwam het omdat ik het toch een beetje koud had.. Dus ik besloot in plaats van onder mijn lakentje, nu ook onder een normale deken te gaan liggen. Daarna ben ik gelijk in slaap gevallen.
Dag 75 woensdag 9 April 2014
Ook vandaag was het weer oer hollands weer toen we wakker werden, dikke bewolken en mot regen. Nu moet ik zeggen dat dat toch iets is wat ik totaal niet mis, dus dat de zon van mij snel weer terug mag komen, helaas hebben wij daar niks over te zeggen en moeten we maar weer hopen dat het morgen beter weer zal zijn. Onder de douche stond ik weer te rillen van de kou, dus het duurde niet lang of ik stond weer in mijn kamer om me lekker dik aan te kleden. Met een spijkerbroek en een vest aan zat ik aan tafel voor het ontbijt. Tegenover mij zat Thijs, ook met een lange broek en een vest, het moest niet gekker worden. Maar het werd nog wel gekker, onze guard James kwam aan in een t-shirt met een vest eroverheen en daar overheen nog een dikke winterjas, waarbij je zo de Noordpool op zou kunnen. Thijs en ik lachten ons kapot.
We moesten ons haasten om op tijd bij Bwalo te zijn. Om 8 uur hadden we de wekelijkse meeting, die normaal altijd op maandag ochtend hoort te zijn. Maar door alle dingen die er bij Rodgers altijd tussendoor komen, had hij niet eerder tijd gehad dan vandaag. Daarnaast is het vandaag ook vrijwilligersdag waardoor we ook deze ochtend een beetje moesten haasten omdat de nieuwe vrijwilligers langs zouden komen. Vlak voor Rodgers werd gebeld door Jan dat ze er bijna waren, hadden we een discussie over China. China is groot gebracht door zijn oma, omdat hij door zijn ouders werd afgestoten. Omdat ze hier in Malawi geloven dat oude mensen heksen zijn, werd China automatisch ook een heks. Het is lastig te begrijpen voor Thijs en mij omdat wij hier niet in geloven. Maar iedereen op Bwalo geloofd er heilig in. China moet eerst beter worden voordat hij in een weeshuis geplaatst kan worden, want als ze er daar achter komen zal hij ook daar weg gestuurd worden. Daarnaast willen ze op Bwalo China zo snel mogelijk weg hebben omdat iedereen bang is dat hij ze wat aan zal doen. Gelukkig kunnen we met China naar een pastoor toe die voor hem zal binnen, waardoor de hekserij uit zijn lichaam zal verdwijnen, maar ook dit kan alleen als China helemaal mee werkt. Daarnaast zou hij naar een dokter kunnen die dan de hekserij uit hem zal snijden, of hem drankjes laat drinken om de hekserij weg te drijven. Het was een raar gesprek geworden, want zodra China niet geholpen wilt worden, zal Bwalo hem persoonlijk weg sturen. Waardoor hij dus weer op straat komt te leven, maar dit blijkt niemand erg te vinden, zolang hij maar uit hun buurt blijft. Het is voor mij moeilijk te begrijpen dat mensen er zo over kunnen denken, en zeker als deze jongen al 3 jaar bij Bwalo zit zonder iemand lastig te vallen of pijn te doen. Waarom denken ze dat deze jongen dan nu opeens wel een gevaar voor ze zal zijn?!
Omdat de vrijwilligers er aan kwamen zijn Thijs en ik even naar huis gegaan, zodat we daar het huis konden laten zien en zijn we daarna met z’n alle terug gelopen naar Bwalo waar ze van Rodgers een introductie kregen over Bwalo. Na de introductie hebben ze nog een rondleiding gekregen, voor zover je het een rondleiding kunt noemen. 3 slaap kamers, een keuken, wc en douche en een woonkamer. Toen ze weer allemaal weg waren hebben wij nog even de meeting afgemaakt, de laatste dingetjes besproken en zijn daarna ook terug naar huis gegaan.
Na het eten zijn we gelijk naar de stad gegaan omdat we nog best wel veel dingetjes moesten doen en regelen voordat we weg konden gaan vrijdag. Zo moest ik nog bilharzia pillen halen, moesten we allebei geld pinnen en omwisselen (helaas was op het moment dat we bij de bank waren de bank dicht) en moesten we nog even op internet in het internet café omdat het internet het op Pakachere niet deed. We hadden al gezegd op Bwalo dat we wat later zouden zijn, maar voor we het in de gaten hadden was het opeens al 4 uur. We troffen Weiness bij ons thuis aan, want ze kwam net vertellen dat China mee ingestemd had dat hij naar de pastor zou gaan om zich te laten helpen aan zijn hekserij. Dit zal dan zondag plaats vinden, helaas, want ik had daar graag bij willen zijn.
Willard begon met pannenkoeken bakken en Thijs en ik zijn begonnen met het inpakken van onze tas voor vrijdag. Nu al? Ja, want morgen hebben we niet veel tijd. Het plan is om tussen de middag snel even naar de stad te gaan om nog een keer naar de bank te gaan en na het middag programma gaan we met de kinderen en alle andere vrijwilligers eten. Na het eten gaan we met de vrijwilligers nog een drankje drinken in Domino’s. Er is dus nergens tijd om onze tas in te pakken, dus ik besloot maar gelijk alles in te pakken. Dus nu staat er, behalve mijn backpack, het bed en mijn rugzak, niks meer in mijn kamer. Maar we hebben morgen nog een laatste dag, dus daar ga ik van genieten.
Dag 76 donderdag 10 April 2014
Deze morgen zouden we met China naar het Mental Hospital gaan, maar toen we bij Bwalo aan kwamen wisten we eigenlijk niet hoe we daar moesten gaan komen. We hebben eerst nog een tijdje wat foto’s gemaakt met de jongens en hebben daarna Rodgers opgebeld hoe we het moesten gaan doen. Want China is niet in staat om naar het ziekenhuis te lopen door de wonden die hij op zijn voeten heeft. Rodgers vertelde ons dat we naar Zomba market moesten komen en dat hij dan vanaf daar het vervoer zou regelen.
Samen met Thijs, Weiness en China op weg naar de public taxi’s, zodat we die naar Zomba market konden nemen. Maar het duurde maar en het duurde maar. Het was inmiddels al 9 uur en omdat er dan niet veel mensen vanuit de stad naar Punga komen, zijn er op Punga dus geen taxi’s. Maar gelukkig zagen we daar eindelijk een auto aankomen waar we met z’n 6e in zijn gepropt. Ondertussen had Rodgers nog een keer naar Weiness gebelt of we naar zijn kantoor konden komen, zodat hij het vanaf daar kon regelen voor ons. Natuurlijk was hij druk bezig toen we bij zijn kantoor aan kwamen, dus hebben we even moeten wachten. Maar ondertussen had hij een taxi voor ons gebeld zodat we, zodra die er zou zijn, gelijk weg konden.
China was best zenuwachtig, niet dat hij dat zei, maar dat was goed aan hem te zien. Ik zou het wel begrijpen als je naar het Mental Hospital gaat omdat je zelf denkt dat het niet goed met je gaat. Toen we er aan kwamen begrepen we in eerste instantie dat we eerst naar het normale ziekenhuis moesten en dat die China dan door zou sturen naar het Mental Hospital. Maar omdat we er nu toch al waren en wij niks van deze informatie af wisten mochten we door lopen. We mochten een kamertje in waar een vrouw aan het werk was, maar het bleek al snel dat deze vrouw niet de dokter was waarvoor we kwamen. Gelukkig kwam de dokter er al aan en hebben we een heel gesprek met hem gehad. Natuurlijk moesten we eerst uitleggen waarom we hier waren en daarna heeft hij een hele tijd met China gepraat. China voelt zich heel vaak heel erg alleen en is té veel aan het nadenken. China heeft bij zijn opa en oma gewoond, die heksen waren. En zijn ouders en de hele community geloofden dat zijn oma ook China hekserij aanleerde. Toen zijn opa overleed en 3 dagen daarna zijn oma, was dat voor zijn ouders en de community het teken dat ook China een heks zou zijn. Hierdoor is hij thuis, maar in zijn dorp niet meer welkom en wordt hij hier gewoon weggestuurd en is hij er niet meer veilig. Daarom zit hij nu al 3 jaar bij Bwalo, nadat hij eerst op straat nog heeft geleefd. Daarnaast is hij op zijn 10e begonnen met blowen, om zo zijn problemen te vergeten. Tegenwoordig gebruikt hij nog maar 2 keer per week.
De bedoeling is dat wij China van het gebruiken af helpen om daarna naar zijn gedrag te kijken. Is zijn gedrag veranderd als hij weer clean is dan kwam zijn gedrag voort uit het gebruiken. Maar veranderd dat gedrag niet, dan is er sprake van een blijvend probleem. China moet elke week terug komen voor een drugstest, daarnaast krijgt hij dan ook counseling om tot hem door te dringen wat er allemaal in zijn hoofd om gaan. Als ik er aan terug denk krijg ik weer een brok in mijn keel, een ventje van 14 met al zo’n groot probleem. Een hele lieve jongen, die door de schuld van anderen de verkeerde kant op is gegaan. Jammer genoeg zal ik niet meer mee maken hoe dit verder loopt, maar wat had ik hem graag willen helpen hierbij! Gelukkig heb ik in de tijd dat ik bij Bwalo ben al veel voor hem mogen en kunnen doen en daarvoor ben ik al heel dankbaar.
Zondag gaat hij naar de pastoor die hem zal helpen om van zijn hekserij af te komen. China geloofd zelf niet dat hij een heks is en dat hij hekserij gebruikt, maar zolang anderen dat wel denken zal hij zich zo rot blijven voelen. Voor hem is de reden dat hij tóch geholpen wil worden door de pastoor om te bewijzen dat hij geen heks is of de mensen te laten geloven dat hij er daarna van genezen is. Het is raar om hierover zo te praten, omdat ik in dit opzicht totaal niet in hekserij geloof, maar de mensen hier om mij heen geloven er heilig in en daarom wordt het ook moeilijk. Daarnaast geloofd iedereen op Bwalo dat China een heks is, waardoor hij waarschijnlijk ook niet veel steun zal voelen van deze mensen. Weer een puntje waardoor hij zich zo alleen kan voelen.
Eenmaal weer terug in de stad zijn Weinesse en China terug naar Bwalo gegaan, en zijn Thijs en ik de bank op gaan zoeken om ons geld te gaan wisselen voor ons weekje Zambia. Het was inmiddels ook al laat dus we moesten op gaan schieten. Helaas konden we het weer niet redden om op tijd op Bwalo te zijn daarom besloot ik om alvast te gaan terwijl Thijs nog wat dingetjes kon regelen. Maar toen ik eenmaal bij Bwalo aan kwam, was ook Weiness nergens te bekennen en was ik in mijn eentje met de jongens. Op het programma stond familiebezoek, maar dat is in mijn eentje onmogelijk waardoor ik gezellig met de jongens spelletjes heb gespeeld zoal Boa, geprobeerd mijn chichewa wat op te krikken en mochten de jongens foto’s maken.
Net toen ik terug naar huis wilden gaan om me om te gaan kleden en de spullen voor het avondeten te gaan halen, kwam Weiness aanlopen. Ik ging snel naar huis, waar Thijs ook inmiddels al was. Ik heb me snel omgekleed en we zijn samen met de noodles, een fles sobo en mijn laptop terug naar Bwalo gelopen waar we met iedereen om half 6 hadden afgesproken voor het eten. Iedereen, op Rodgers na, was er! We hebben samen met de jongens water gekookt en Thijs en ik hebben toen geholpen met de Noodles. Iedereen was er stil van zo lekker vonden ze het, ze hadden nog nooit Noodles op dus dit was een hele verassing. We zaten met zijn alle rond de tafel in het ligt van de tv, want er is geen lamp in de kamer. Na het eten hebben we snel even afgewassen zodat we nog sobo konden drinken. Ik had mijn laptop mee genomen om een filmpje aan iedereen te laten zien. De 2 Amerikanen die er vorige week waren hebben foto’s gemaakt en hiervan een filmpje gemaakt dat wij aan iedereen mochten laten zien. Ook nu weer was iedereen dood stil en onder de indruk. In zo’n filmpje wordt gelijk duidelijk hoeveel mooie en leuke momenten je eigenlijk op een dag mee maakt, en hoe gelukkig de kinderen er op zulke momenten uitzien omdat ze genieten. Hierna mocht elke jongen nog wat tegen mij zeggen als afscheid en Godfrey kwam er mee dat als ik weg ga dat ik dan niet moet vergeten om iedereen een knuffel te geven. Natuurlijk heb ik daarna iedereen een dikke knuffel gegeven en zijn wij ( Thijs, Wimo, Willard, Weiness en James ) richting Domino’s gegaan waar we gezellig wat zouden gaan drinken. Onderweg moesten we Rodgers nog ergens ophalen en zijn toen verder gereden. Rianne en Esther die zaten al op ons te wachten, want die hadden we ook gevraagd om te komen om wat te drinken. Al met al was het een hele gezellige avond.
Het is heel raar om te zien en te beseffen dat mijn avontuur er hier toch bijna op zit, en dat ik eigenlijk nog helemaal niet naar huis hoef omdat ik het hier prima naar mijn zin heb. Het kaartje van papa, mama en kicky was net op tijd. Er stond in dat ik al bijna naar huis kom en dat ik er nog van moet genieten en alles in me op moet nemen. Dat deed ik natuurlijk al die tijd al, maar omdat het zo gewend is geworden hier, raakte ik me er weer meer van bewust hoe het hier werkelijk is. Welke mensen ik hier om me heen heb en wat voor liefde en zorgzaamheid ze allemaal uitstralen. Ik ga het hier missen, de mensen, de omgeving, de sfeer, ik ga alles hier missen. Maar het zal ook zeker weer fijn zijn om thuis te zijn.
Toen we gisteravond thuis kwamen leek het net alsof er niemand was, maar dat kwam omdat er geen elektriciteit was. En toen we vanmorgen wakker werden was er nog steeds geen elektriciteit, de generator, die normaal de hele buurt voorziet van elektriciteit, is kapot. Dus Willard zit al een paar dagen zonder stroom en er is geen zekerheid over wanneer het gemaakt zal zijn. Gelukkig waren we vanmorgen op tijd wakker, want onze telefoons waren allebei leeg dus we hadden geen wekker. Naar onze verbazing was het heel raar weer. Het was gisteravond al begonnen met heel hard waaien en vanmorgen was het helemaal bewolkt en zag het er uit dat het de hele dag ook niet meer bij zou trekken.
Na de douche en ons ontbijt zijn we op weg gegaan naar Bwalo, samen met Willard, want onze wekelijkse meeting zou vanmorgen zijn. Maar toen we op Bwalo aan kwamen vertelde Timo dat hij een sms van Rodgers had gekregen dat de meeting naar morgen ochtend verplaatst zou worden. Was hij weer lekker op tijd mee, maar we raken er aan gewend. Omdat het lastig is om een planning te maken voordat de meeting is geweest hebben we eerst het rapport van vorige week besproken. De punten die we zelf konden oplossen zouden we dan morgen niet meer in de meeting hoeven te bespreken. Daarna besloten we om toch maar een planning te maken voor deze week, wel in het klad omdat er waarschijnlijk nog heel veel aan gaat veranderen. Na onze bespreking en het plannen hebben we nog een nieuwe lijst gemaakt voor deze week, zodat we weer kunnen aanvinken wie van de kinderen goed zijn best doet. Hierna zijn we naar huis gegaan.
Thijs moest nog even met Timo mee naar huis lopen, en ik mocht beslist niet mee. Toen Thijs terug kwam vertelde hij dat hij het afscheidscadeautje had gezien wat Timo voor hem had gekocht. En stiekem vertelde hij dat hij ook het afscheidscadeautje voor mij had gezien. Ik ben dus heel benieuwd wat hij voor me heeft, en ik vind het super lief dat hij iets voor mij heeft. Als lunch hebben we heerlijke guacamole op brood gegeten en daarna zijn we nog even op bed gaan liggen, omdat we nog steeds niet bij zijn gekomen van het weekend. De zon was nog steeds niet door gekomen, dus het was lekker koel in de kamer. Ik moest zelfs onder m’n lakentje gaan liggen omdat ik het toch een beetje fris vond worden en ik zo eigenwijs was om niet mijn raam dicht te doen.
Toen ik wakker werd zag ik dat het al kwart voor 3 was, dus ik heb snel Thijs wakker gemaakt, omdat we normaal om half 3 op Bwalo moeten zijn. We waren dus een half uur te laat, en we waren benieuwd of ze al zonder ons begonnen waren. Gelukkig waren ze al begonnen, toen we op Bwalo kwamen. We hadden voor vanmiddag counseling gepland, maar het was een Group session geworden. Ze waren begonnen met het nog een keer uitleggen van de beloningslijst en daarna hadden de jongens zelf nog veel dingen die ze graag wilden bespreken. Zo hadden een paar jongens ruzie, wordt er slecht gepraat, komen er jongens van buitenaf nog steeds de slaapkamers binnen etc. Hier hebben we (in chichewa) tot zeker 5 uur over gepraat en gediscussieerd. Thijs en ik waren te laat en ze waren al begonnen, maar er werd ook niks in het Engels vertaald, waardoor we er niks van snapten. Maar vanmorgen hadden we besproken dat Timo en Weiness meer de leiding moeten nemen en zelf moeten praten, in plaats van dat ze het voor ons vertalen. Zo krijgen de jongens ook meer het gevoel dat zij de leiding hebben en niet dat zij alles doen en zeggen omdat Thijs en ik het zeggen. Toen de jongens weg mochten omdat het tijd was, zijn we nog even bij elkaar gekomen zodat ze ons konden vertellen wat er besproken was.
Omdat we nog steeds het bed niet van de vrouw hebben, omdat ze niet betaald willen we het bed terug hebben, zijn we weer langs gegaan. Maar ook dit keer was ze niet thuis, waardoor we niks kunnen doen. Haar dochter was wel thuis, maar we kunnen dan niet zomaar het bed mee nemen omdat ze dan kunnen zeggen dat het diefstal is. Nu hebben we voor morgenochtend een afspraak gemaakt via de dochter, zodat we het bed kunnen ophalen. Maar ik ben benieuwd of de vrouw er wel zal zijn, en of ze ons dan binnen zal laten, want zonder toestemming mogen we eigenlijk niet naar binnen.
Eenmaal weer thuis, nog steeds zonder elektriciteit, was het al donker aan het worden binnen. We besloten om daarom lekker buiten te eten, omdat het hier allemaal nog zichtbaar was. We wilden eigenlijk pasta gaan eten, maar omdat we zo laat waren en verder niks van Willard hadden gecommuniceerd, had hij voor ons rijst gemaakt. We hebben na het eten nog even buiten gezeten en ik ben daarna vroeg naar bed gegaan, omdat ik nog steeds kapot ben van het weekend.
Dag 74 dinsdag 8 april 2014
Ik heb het vannacht niet koud gehad, maar misschien komt dat ook omdat ik in een lange broek en een t-shirt heb geslapen. Dat is voor het eerst sinds ik hier in Malawi ben, dat klopt natuurlijk niet. Maar misschien is het morgen weer beter weer, want als ik zo naar buiten kijk wordt het vandaag niet beter dan bewolking. Vanmorgen snel een douche genomen, omdat ik stond te rillen van de kou onder de douche. In het hokje zitten allemaal gaten zodat het doortocht. Maar zodra er een fris windje staat en de zon schijnt niet, is het gelijk koud.
Om 8 uur zouden we onze vergadering met Marieke op Bwalo hebben, omdat zij Bwalo graag wilt helpen en ondersteunen. Toen we aan kwamen waren Marieke en Weiness er al, maar Rodgers en Timo waren nog nergens te bekennen. Nog eventjes wachten dus, maar dat was niet erg. Ik heb nog tegen een paar jongens dammen gespeeld. Natuurlijk elk potje verloren, die jongens spelen het ook zo vaak, net als Bao, dat je bijna kansloos tegen ze bent.
Hierna kwam ik China tegen in zijn slaapkamer, waar hij heel zielig alleen op zijn bed zat. China heeft al een aantal weken een grote wond op zijn enkel dat maar niet wilt genezen. Chico vertelde dat China erge pijn heeft en dat er waarschijnlijk een infectie in zit omdat zijn hele voet inmiddels pijn deed. Chico stelde voor om er mee naar het ziekenhuis te gaan. Omdat straks de vergadering zou beginnen stelde ik voor om met China mee naar het ziekenhuis te gaan, zodat Chico zelf bij de vergadering kon zijn. Hij zal waarschijnlijk nog wel een aantal jaar bij Bwalo zitten en ik ben over een paar dagen al weg, dus zou het voor hem voor belangrijker zijn om de vergadering bij te wonen. Natuurlijk kon ik niet opeens zomaar vertrekken met China. Ten eerste kon hij amper lopen dus zou hij het ziekenhuis te voet nooit halen, dus moesten we voor vervoer zorgen, wat natuurlijk weer geld gaat kosten. Gelukkig was Rodgers ook net aan gekomen, dus konden we gelijk met hem overleggen over geld voor vervoer en welk vervoer dat dan zou worden. Een taxi zou te duur worden en een public naar de stad was in de verkeerde richting, omdat het ziekenhuis zich net aan de andere kant bevind. De goedkoopste en beste oplossing was dus met de fiets taxi, ohgod! Toen ik dat hoorde bedacht ik me opeens waarom ik ook al weer had gezegd dat ik wel met China mee ging. Als een bang vogeltje zat ik achterop de fiets, hopend dat we niet met een gigantische vaart, heuveltje af, in de slip zouden raken en in de berm zouden belanden. Gelukkig ging alles goed en zijn China en ik bijna ongedeerd, op zijn zere voet/wond na dan, bij het ziekenhuis aangekomen. Dit is het General Hospital, waar iedereen gratis geholpen wordt. China was hier al eerder geweest en wist waar we naar toe moesten. We moesten een kamer in waar al meer mensen zaten, maar naast de mensen die voor een behandeling kwamen, zaten hier ook de dokters en werd je terplekke geholpen. Ze hadden 2 schermen om toch nog een beetje privacy te hebben, maar dat was het. We waren heel snel aan de beurt, een voordeel dat je hebt als je blank bent. De dokter had China de vorige keer verteld dat hij de wond goed schoon moest houden, maar dit had hij niet gedaan waardoor de dokter het nu weer schoon moest maken. China weigerde een spuit tegen de pijn, waardoor het schoonmaken voor hem niet echt prettig was. Hierdoor weigerde die nog meer hulp voor de andere wond die hij had. De dokter heeft hem een paar keer proberen te overtuigen dat het echt schoongemaakt moest worden, maar China wilde geen hulp. Hierdoor zei de dokter dat hij niet terug hoefde te komen omdat hij hem dan ook niet meer zou helpen. Helaas spreek ik geen Chichewa anders had ik ook nog een poging gedaan om bij China door te dringen. Hierna zijn we dus weer op de fiets taxi gesprongen, terug naar Bwalo.
Thijs had besloten om tussen de middag naar Pakachere te gaan zodat hij met zijn vriendin kon skypen. En omdat we thuis geen elektriciteit hebben nam hij alles mee wat opgeladen moest worden. Thuis heeft Willard voor mij eitjes gebakken en brood geroosterd. Maar na een tijd was ik toch eigenlijk wel benieuwd hoe laat het eigenlijk was. Alleen ik had geen telefoon, want die had Thijs mee, Willard was zelf zijn telefoon gaan opladen en James had zelf ook geen tijd. Het was dus maar wachten tot dat Thijs terug zou komen. Maar Thijs keek me verbaasd aan toen hij mij thuis aan trof, Thijs was zelf namelijk te laat en het was al 3 uur. Ik vertelde dat wij geen tijd hadden, maar dat we dan nu maar snel moesten gaan. Oeps, de 2de keer al deze week dat we te laat zijn.
Op het programma hadden we staan dat we zouden gaan voetballen met de jongens die het vorige week goed hadden gedaan op de beloningslijst. De jongens die dus meer als 2 kruisjes hadden, die mochten niet mee voetballen. Weiness en ik zijn eerst op huisbezoek gegaan bij de ouders van Erik. Dit is een jongen die alweer thuis woont, maar die sinds 3 nachten weer bij Bwalo slaapt omdat hij zegt dat hij thuis problemen heeft. Weiness en ik vonden bij hem thuis alleen kinderen, maar gelukkig wisten die waar wij de moeder van Erik konden vinden. We hebben met de moeder gepraat, die verteld dat Erik alleen ruzie heeft met zijn broertje en dat hij daarom weg is gegaan. Weiness en ik bespraken dit en vonden allebei dat dit geen reden moet zijn dat Erik weer bij Bwalo is. Wij hebben thuis ook wel een ruzie met een broer/zus, maar dat kan je dan weer uit praten.
Terug op Bwalo waren Thijs en Philip (dit is een nieuwe vrijwilliger die in eerste instantie even de plek van Timo over neemt, want Timo is tot en met vrijdag op een bibliotheek cursus en dus niet op Bwalo) al begonnen met water games. Omdat er op de veldjes waar ze normaal voetballen al kinderen aan het spelen waren konden ze daar niet naar toe. Op het andere veldje was al de hele dag campagne bezig, met veel muziek, dansen, zingen en gezelligheid, maar ook daar was dus geen plek om te voetballen. Ze hadden besloten om dan voor het gebouw flessen voetbal te spelen. Thoko en Laston mochten niet mee doen, omdat zij niet goed gescoord hadden op de lijst. Zij moesten dus binnen blijven, maar dat was voor Thoko nog best lastig. We betrapten Thoko er elke keer op dat hij weer buiten stond te gluren bij het spelen en we moesten hem elke keer naar binnen sturen. Hopelijk heeft hij nu wel geleerd dat onze woorden niet alleen bij woorden blijven maar we die ook omzetten in daden, dus dat hij goed zijn best moet gaan doen.
Omdat we eigenlijk vanmorgen vroeg bij de vrouw langs zouden gaan, maar dit vergeten zijn, besloten we om dan nu nog maar een keer langs te lopen om te kijken of ze thuis was. Helaas, ook dit keer was ze weer niet thuis en moesten we weer een nieuwe afspraak maken. Thuis had Willard het eten al bijna klaar, we hadden express gevraagd of hij het vroeg klaar wilden maken zodat we niet in het donker hoefden te eten. Ik ben op de veranda nog even gaan lezen terwijl Thijs een potje Boa speelde tegen James. Tegen de tijd dat hun potje Boa afgelopen was, was ook het eten klaar en hebben we, net als op de camping, lekker buiten op plastic stoeltjes en een kratje bier als tafel, gegeten. Na het eten duurde het niet lang voor ik mijn boek uit had, waardoor ik besloot maar naar bed te gaan. Het was al pikken donker buiten en ik zou zo kunnen slapen, maar toen ik eenmaal in bed lag duurde het toch nog even voor ik in slaap viel. Misschien kwam het omdat ik het toch een beetje koud had.. Dus ik besloot in plaats van onder mijn lakentje, nu ook onder een normale deken te gaan liggen. Daarna ben ik gelijk in slaap gevallen.
Dag 75 woensdag 9 April 2014
Ook vandaag was het weer oer hollands weer toen we wakker werden, dikke bewolken en mot regen. Nu moet ik zeggen dat dat toch iets is wat ik totaal niet mis, dus dat de zon van mij snel weer terug mag komen, helaas hebben wij daar niks over te zeggen en moeten we maar weer hopen dat het morgen beter weer zal zijn. Onder de douche stond ik weer te rillen van de kou, dus het duurde niet lang of ik stond weer in mijn kamer om me lekker dik aan te kleden. Met een spijkerbroek en een vest aan zat ik aan tafel voor het ontbijt. Tegenover mij zat Thijs, ook met een lange broek en een vest, het moest niet gekker worden. Maar het werd nog wel gekker, onze guard James kwam aan in een t-shirt met een vest eroverheen en daar overheen nog een dikke winterjas, waarbij je zo de Noordpool op zou kunnen. Thijs en ik lachten ons kapot.
We moesten ons haasten om op tijd bij Bwalo te zijn. Om 8 uur hadden we de wekelijkse meeting, die normaal altijd op maandag ochtend hoort te zijn. Maar door alle dingen die er bij Rodgers altijd tussendoor komen, had hij niet eerder tijd gehad dan vandaag. Daarnaast is het vandaag ook vrijwilligersdag waardoor we ook deze ochtend een beetje moesten haasten omdat de nieuwe vrijwilligers langs zouden komen. Vlak voor Rodgers werd gebeld door Jan dat ze er bijna waren, hadden we een discussie over China. China is groot gebracht door zijn oma, omdat hij door zijn ouders werd afgestoten. Omdat ze hier in Malawi geloven dat oude mensen heksen zijn, werd China automatisch ook een heks. Het is lastig te begrijpen voor Thijs en mij omdat wij hier niet in geloven. Maar iedereen op Bwalo geloofd er heilig in. China moet eerst beter worden voordat hij in een weeshuis geplaatst kan worden, want als ze er daar achter komen zal hij ook daar weg gestuurd worden. Daarnaast willen ze op Bwalo China zo snel mogelijk weg hebben omdat iedereen bang is dat hij ze wat aan zal doen. Gelukkig kunnen we met China naar een pastoor toe die voor hem zal binnen, waardoor de hekserij uit zijn lichaam zal verdwijnen, maar ook dit kan alleen als China helemaal mee werkt. Daarnaast zou hij naar een dokter kunnen die dan de hekserij uit hem zal snijden, of hem drankjes laat drinken om de hekserij weg te drijven. Het was een raar gesprek geworden, want zodra China niet geholpen wilt worden, zal Bwalo hem persoonlijk weg sturen. Waardoor hij dus weer op straat komt te leven, maar dit blijkt niemand erg te vinden, zolang hij maar uit hun buurt blijft. Het is voor mij moeilijk te begrijpen dat mensen er zo over kunnen denken, en zeker als deze jongen al 3 jaar bij Bwalo zit zonder iemand lastig te vallen of pijn te doen. Waarom denken ze dat deze jongen dan nu opeens wel een gevaar voor ze zal zijn?!
Omdat de vrijwilligers er aan kwamen zijn Thijs en ik even naar huis gegaan, zodat we daar het huis konden laten zien en zijn we daarna met z’n alle terug gelopen naar Bwalo waar ze van Rodgers een introductie kregen over Bwalo. Na de introductie hebben ze nog een rondleiding gekregen, voor zover je het een rondleiding kunt noemen. 3 slaap kamers, een keuken, wc en douche en een woonkamer. Toen ze weer allemaal weg waren hebben wij nog even de meeting afgemaakt, de laatste dingetjes besproken en zijn daarna ook terug naar huis gegaan.
Na het eten zijn we gelijk naar de stad gegaan omdat we nog best wel veel dingetjes moesten doen en regelen voordat we weg konden gaan vrijdag. Zo moest ik nog bilharzia pillen halen, moesten we allebei geld pinnen en omwisselen (helaas was op het moment dat we bij de bank waren de bank dicht) en moesten we nog even op internet in het internet café omdat het internet het op Pakachere niet deed. We hadden al gezegd op Bwalo dat we wat later zouden zijn, maar voor we het in de gaten hadden was het opeens al 4 uur. We troffen Weiness bij ons thuis aan, want ze kwam net vertellen dat China mee ingestemd had dat hij naar de pastor zou gaan om zich te laten helpen aan zijn hekserij. Dit zal dan zondag plaats vinden, helaas, want ik had daar graag bij willen zijn.
Willard begon met pannenkoeken bakken en Thijs en ik zijn begonnen met het inpakken van onze tas voor vrijdag. Nu al? Ja, want morgen hebben we niet veel tijd. Het plan is om tussen de middag snel even naar de stad te gaan om nog een keer naar de bank te gaan en na het middag programma gaan we met de kinderen en alle andere vrijwilligers eten. Na het eten gaan we met de vrijwilligers nog een drankje drinken in Domino’s. Er is dus nergens tijd om onze tas in te pakken, dus ik besloot maar gelijk alles in te pakken. Dus nu staat er, behalve mijn backpack, het bed en mijn rugzak, niks meer in mijn kamer. Maar we hebben morgen nog een laatste dag, dus daar ga ik van genieten.
Dag 76 donderdag 10 April 2014
Deze morgen zouden we met China naar het Mental Hospital gaan, maar toen we bij Bwalo aan kwamen wisten we eigenlijk niet hoe we daar moesten gaan komen. We hebben eerst nog een tijdje wat foto’s gemaakt met de jongens en hebben daarna Rodgers opgebeld hoe we het moesten gaan doen. Want China is niet in staat om naar het ziekenhuis te lopen door de wonden die hij op zijn voeten heeft. Rodgers vertelde ons dat we naar Zomba market moesten komen en dat hij dan vanaf daar het vervoer zou regelen.
Samen met Thijs, Weiness en China op weg naar de public taxi’s, zodat we die naar Zomba market konden nemen. Maar het duurde maar en het duurde maar. Het was inmiddels al 9 uur en omdat er dan niet veel mensen vanuit de stad naar Punga komen, zijn er op Punga dus geen taxi’s. Maar gelukkig zagen we daar eindelijk een auto aankomen waar we met z’n 6e in zijn gepropt. Ondertussen had Rodgers nog een keer naar Weiness gebelt of we naar zijn kantoor konden komen, zodat hij het vanaf daar kon regelen voor ons. Natuurlijk was hij druk bezig toen we bij zijn kantoor aan kwamen, dus hebben we even moeten wachten. Maar ondertussen had hij een taxi voor ons gebeld zodat we, zodra die er zou zijn, gelijk weg konden.
China was best zenuwachtig, niet dat hij dat zei, maar dat was goed aan hem te zien. Ik zou het wel begrijpen als je naar het Mental Hospital gaat omdat je zelf denkt dat het niet goed met je gaat. Toen we er aan kwamen begrepen we in eerste instantie dat we eerst naar het normale ziekenhuis moesten en dat die China dan door zou sturen naar het Mental Hospital. Maar omdat we er nu toch al waren en wij niks van deze informatie af wisten mochten we door lopen. We mochten een kamertje in waar een vrouw aan het werk was, maar het bleek al snel dat deze vrouw niet de dokter was waarvoor we kwamen. Gelukkig kwam de dokter er al aan en hebben we een heel gesprek met hem gehad. Natuurlijk moesten we eerst uitleggen waarom we hier waren en daarna heeft hij een hele tijd met China gepraat. China voelt zich heel vaak heel erg alleen en is té veel aan het nadenken. China heeft bij zijn opa en oma gewoond, die heksen waren. En zijn ouders en de hele community geloofden dat zijn oma ook China hekserij aanleerde. Toen zijn opa overleed en 3 dagen daarna zijn oma, was dat voor zijn ouders en de community het teken dat ook China een heks zou zijn. Hierdoor is hij thuis, maar in zijn dorp niet meer welkom en wordt hij hier gewoon weggestuurd en is hij er niet meer veilig. Daarom zit hij nu al 3 jaar bij Bwalo, nadat hij eerst op straat nog heeft geleefd. Daarnaast is hij op zijn 10e begonnen met blowen, om zo zijn problemen te vergeten. Tegenwoordig gebruikt hij nog maar 2 keer per week.
De bedoeling is dat wij China van het gebruiken af helpen om daarna naar zijn gedrag te kijken. Is zijn gedrag veranderd als hij weer clean is dan kwam zijn gedrag voort uit het gebruiken. Maar veranderd dat gedrag niet, dan is er sprake van een blijvend probleem. China moet elke week terug komen voor een drugstest, daarnaast krijgt hij dan ook counseling om tot hem door te dringen wat er allemaal in zijn hoofd om gaan. Als ik er aan terug denk krijg ik weer een brok in mijn keel, een ventje van 14 met al zo’n groot probleem. Een hele lieve jongen, die door de schuld van anderen de verkeerde kant op is gegaan. Jammer genoeg zal ik niet meer mee maken hoe dit verder loopt, maar wat had ik hem graag willen helpen hierbij! Gelukkig heb ik in de tijd dat ik bij Bwalo ben al veel voor hem mogen en kunnen doen en daarvoor ben ik al heel dankbaar.
Zondag gaat hij naar de pastoor die hem zal helpen om van zijn hekserij af te komen. China geloofd zelf niet dat hij een heks is en dat hij hekserij gebruikt, maar zolang anderen dat wel denken zal hij zich zo rot blijven voelen. Voor hem is de reden dat hij tóch geholpen wil worden door de pastoor om te bewijzen dat hij geen heks is of de mensen te laten geloven dat hij er daarna van genezen is. Het is raar om hierover zo te praten, omdat ik in dit opzicht totaal niet in hekserij geloof, maar de mensen hier om mij heen geloven er heilig in en daarom wordt het ook moeilijk. Daarnaast geloofd iedereen op Bwalo dat China een heks is, waardoor hij waarschijnlijk ook niet veel steun zal voelen van deze mensen. Weer een puntje waardoor hij zich zo alleen kan voelen.
Eenmaal weer terug in de stad zijn Weinesse en China terug naar Bwalo gegaan, en zijn Thijs en ik de bank op gaan zoeken om ons geld te gaan wisselen voor ons weekje Zambia. Het was inmiddels ook al laat dus we moesten op gaan schieten. Helaas konden we het weer niet redden om op tijd op Bwalo te zijn daarom besloot ik om alvast te gaan terwijl Thijs nog wat dingetjes kon regelen. Maar toen ik eenmaal bij Bwalo aan kwam, was ook Weiness nergens te bekennen en was ik in mijn eentje met de jongens. Op het programma stond familiebezoek, maar dat is in mijn eentje onmogelijk waardoor ik gezellig met de jongens spelletjes heb gespeeld zoal Boa, geprobeerd mijn chichewa wat op te krikken en mochten de jongens foto’s maken.
Net toen ik terug naar huis wilden gaan om me om te gaan kleden en de spullen voor het avondeten te gaan halen, kwam Weiness aanlopen. Ik ging snel naar huis, waar Thijs ook inmiddels al was. Ik heb me snel omgekleed en we zijn samen met de noodles, een fles sobo en mijn laptop terug naar Bwalo gelopen waar we met iedereen om half 6 hadden afgesproken voor het eten. Iedereen, op Rodgers na, was er! We hebben samen met de jongens water gekookt en Thijs en ik hebben toen geholpen met de Noodles. Iedereen was er stil van zo lekker vonden ze het, ze hadden nog nooit Noodles op dus dit was een hele verassing. We zaten met zijn alle rond de tafel in het ligt van de tv, want er is geen lamp in de kamer. Na het eten hebben we snel even afgewassen zodat we nog sobo konden drinken. Ik had mijn laptop mee genomen om een filmpje aan iedereen te laten zien. De 2 Amerikanen die er vorige week waren hebben foto’s gemaakt en hiervan een filmpje gemaakt dat wij aan iedereen mochten laten zien. Ook nu weer was iedereen dood stil en onder de indruk. In zo’n filmpje wordt gelijk duidelijk hoeveel mooie en leuke momenten je eigenlijk op een dag mee maakt, en hoe gelukkig de kinderen er op zulke momenten uitzien omdat ze genieten. Hierna mocht elke jongen nog wat tegen mij zeggen als afscheid en Godfrey kwam er mee dat als ik weg ga dat ik dan niet moet vergeten om iedereen een knuffel te geven. Natuurlijk heb ik daarna iedereen een dikke knuffel gegeven en zijn wij ( Thijs, Wimo, Willard, Weiness en James ) richting Domino’s gegaan waar we gezellig wat zouden gaan drinken. Onderweg moesten we Rodgers nog ergens ophalen en zijn toen verder gereden. Rianne en Esther die zaten al op ons te wachten, want die hadden we ook gevraagd om te komen om wat te drinken. Al met al was het een hele gezellige avond.
Het is heel raar om te zien en te beseffen dat mijn avontuur er hier toch bijna op zit, en dat ik eigenlijk nog helemaal niet naar huis hoef omdat ik het hier prima naar mijn zin heb. Het kaartje van papa, mama en kicky was net op tijd. Er stond in dat ik al bijna naar huis kom en dat ik er nog van moet genieten en alles in me op moet nemen. Dat deed ik natuurlijk al die tijd al, maar omdat het zo gewend is geworden hier, raakte ik me er weer meer van bewust hoe het hier werkelijk is. Welke mensen ik hier om me heen heb en wat voor liefde en zorgzaamheid ze allemaal uitstralen. Ik ga het hier missen, de mensen, de omgeving, de sfeer, ik ga alles hier missen. Maar het zal ook zeker weer fijn zijn om thuis te zijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
