Afscheid nemen valt zwaar

Labas!

Wat zal ik Panevezys en mijn stageplaatsen gaan missen, dat is wel gebleken deze paar dagen.

Maandag zijn we afscheid gaan nemen bij het weeshui. Ondanks dat we pas om vier uur bij het weeshuis moesten zijn, ging de wekker na een zware nacht met veel onweer, toch redelijk vroeg. Nadat we zo'n drie weken hebben gezegd dat er foto's ontwikkeld moesten worden, om als cadeautje te geven bij het afscheid, moest dit alsnog op de aller laatste dag gebeuren. Joelle en ik waren vrij, dus wij hadden het op ons genomen om naar de fotozaak te gaan. Door de regen, op m'n slippers en in mijn korte broek rende we van afdakje naar afdakje. We kwamen er achter, dat we nooit normaal, lees niet helemaal kleddernat geregend, bij de fotozaak aan konden komen. Dus we keerden weer om en gingen bij Kranto een paraplu halen waarna we naar de fotozaak zijn gelopen. Gelukkig konden de foto's binnen een uur gemaakt worden. De andere meiden waren rond half vier weer thuis en toen zijn we met z'n alle naar het weeshuis gegaan. Hier werden we vriendelijk ontvangen met thee, koekjes, snoepjes, sap en veel fruit, heerlijk! Als afscheidscadeautje van het weeshuis, hebben we een écht Litouws brood van zo'n 5 kilo gekregen. Nog voor de laatste keer de kinderen zien en op de foto en daar gingen we dan, in ons gedachten dat we niemand van hier ooit nog eens zouden zien.

Dinsdag hadden we om 12u bij Pradine afgesproken, dit keer om afscheid te nemen. Heel erg vind ik het niet, vond Pradine niet heel erg leuk, maar zal het stiekem ook wel een beetje missen. De directrice en onze begeleidster Lina zaten al op ons te wachten toen we aankwamen, natuurlijk ook weer met thee en koekjes. Ze wilden graag weten hoe we het hier in Panevezys, Litouwen hebben gehad & wat we van Pradine vonden. Ook zij hadden nog een cadeautje voor ons, een groot boek van Litouwen. Toen we weer thuis waren zijn we nog lekker in het park gaan liggen met een wijntje en een zak chips, lekker hoor. Om 6u stond onze (van Roxanne en mij) laatste training te wachten bij Ekranas. Bloedheet, op een kustgras veld, conditietraining een topafsluiting. Maar eerlijk, dit was wel de leukste training die ik hier heb gehad! Na de training riep de trainer iedereen bij elkaar en hebben we ook nu weer cadeautjes gekregen als herinnering. Met een theedoek, een magneet en nog wat kleine dingetjes liepen we helemaal uitgeput terug naar huis waar het eten op ons stond te wachten. Na het eten hebben we nog even onze speldag nabesproken en wat afspraken gemaakt, daarna ben ik aan mijn ibpv verslag gaan zitten. Rara, ik heb hem AF!

Ook de nacht van dinsdag op woensdag hadden we weer onweer. We konden allemaal niet slapen en zijn toen lekker voor het raam gaan zitten, lekker kijken naar de bliksem en hopend dat de woensdag een mooie droge dag zou zijn. En dat was gelukkig ook zo, we begonnen de dag met het opzetten van de speldag die om 10.00u zou beginnen voor Kranto. Ze vonden de spellen, spijkerpoepen, bowlen, koekhappen, ezeltjeprik, estafette en met ballonnen lopen helemaal geweldig! Een zwaar afscheid, met een brok in mijn keel, werd ons heel veel cadeautjes gegeven, echt super lief! Smiddags hadden we dezelfde spellen voor de kinderen van de special school, die helemaal aan het genieten waren. Ook dit was een afscheid die ik nooit meer zal vergeten, alle kinderen die ons kwamen omhelsen en ons het liefst nooit meer los wilden laten. Eindelijk hadden we een beetje een band met de kinderen opgebouwd, en nu moeten we alweer weg, helaas.

Later in de middag ben ik nog naar Impuls geweest met Vivian en Suzanna, voor de laatste keer. Alles is deze week voor de laatste keer, en daar worden we de hele tijd aan herinnert. Heerlijk nog een keer in de sauna en het bubbelbad, even genieten.

Thuis stond mijn koffer me aan te kijken en ben ik begonnen met mijn koffer in te pakken. En ben daarna lekker gaan slapen.

Vandaag stond op de planning om te gaan schoonmaken, opruimen en inpakken. Maar eerst hadden we een afspraak bij Dalia, om afscheid te nemen. Ook hier kwamen de vragen weer hoe we het gehad hebben hier in Panevezys, Litouwen. Na ons gesprek besloten we om voor de laatste keer, ja daar komt die weer, bij het cafe Kranto te gaan eten. Het heerlijke brood met knoflook en kaas, jammie! Dat ga ik hier nog missen. Daarna kwamen de gevulde pannenkoeken ook nog op tafle te staan. Na ons eten moesten we weer snel door naar onze volgende afspraak met Rasa, Cristina, Dr Phil en de leraren van de speciale school. Dr Phil? Ja, zo noemen we de directeur van de speciale school omdat hij precies op Dr Phil lijkt! Heerlijk gezegt weer ik ook zijn echte naam niet eens. Hier hebben we gepraat over onze ervaringen hier op school en wat we geleerd hebben. We hebben allemaal een boekje over Panevezys gekregen, ook hadden de kinderen zelf iets van klei gemaakt voor ons. Met nog een leuke foto met Rasa, Cristina en Dr Phil zijn we weer naar huis gelopen om te gaan schoonmaken.

Hoppa, muziek aan knallen en inpakken maar. Dat inpakken was eigenlijk zo gebeurd, want ik was gister natuurlijk ook al begonnen. Maar toen kwam het schoonmaken, wat was het hier vies en wat lag er veel stof overal. Maar we hebben alles keurig schoon gekregen. Onze kamer is weer helemaal kaal en leeg, alles is van de muur, er ligt niks meer in de kasten en alles staat weer keurig netjes op zijn plaats.

Morgenochtend vertrekken we voor een week naar Palanga, een kustplaatsje. En vrijdag op zaterdag overnachten we nog een nachtje in Kaunas om daarna terug naar Nederland te vliegen. Met een grote glimlach en heel veel leuke herinneringen denk ik terug aan Panevezys.

Ik had dit nooit willen missen!

WAT EEN AVONTUUR!



P.S. jullie horen nog over mijn avonturen in Palanga en Kaunas!