dvylikos ir trylikos

Labas diena,

ik heb denk ik veel te verellen, tenminste dat gevoel heb ik! Al zit ik nu al diep na te denken wat ik gister middag eigenlijk heb gedaan, beeeetje raar want zo lang is dat nog niet geleden! Maaaaar, ik weet het al fieuw gelukkig haha, want het was echt een hele leuke dag namelijk!

Vrijdagochtend ging voor mij de eerste keer de wekker om naar stage te gaan. Oef, na alle verhalen over Kranto had ik er toch niet zoveel zin meer in. Maar toch was ik wel benieuw hoe het nou echt zou zijn, en hoe ik het zou beleven met mensen met een beperking. Gelukkig moest ik samen met Roxanne, die zelf het profiel OBAW (Ortho Bewegings Agogisch Werk) heeft op het CIOS. Roxanne is het dus 'gewend' om met mensen met een beperking te werken. Toen we daar aankwamen, werden we door iedereen hartelijk begroet! En je zag zelfs al dat ze Roxanne kennen en ook gelijk wisten hoe ze met haar om moeten gaan. Zo pakte een meisje gelijk haar handen en begon er vrolijk mee te zwaaien. Toen ze de tolk voor ons erbij hadden gehaald, vertelde ze dat we van 10.00u tot 11.00u naar een radioprogramma zouden gaan luisteren. Elke deelnemer van Kranto had daar zijn zegje gedaan en daar gingen ze nu naar luistern. Ook vertelde ze, omdat het bijna pasen is, dat er niet veel meer gedaan zou worden die dag dus dat we na 11.00u naar huis mochten. Daar hadden we natuurlijk niet veel problemen mee, aangezien we die middag toch een wedstrijd hadden!

Toen eindelijk iedereen zit, werd de radio aangezet. In het begin was iedereen best een beetje stil, maar zodra er een muziekje tussendoor kwam, kwamen ze los! Er kwamen verschillende dansen tevoorschijn en mensen begonnen mee te bewegen met de muziek. Heeeel leuk om te zien, dat die mensen al zoveel plezier beleven aan alleen een muziekje! Aan de andere kant vond ik het ook weer soort van zielig en een beetje eng tegelijk. Dit kwam ook omdat er een meisje in een rolstoel tegenover me helemaal met haar pink aan het draaien was enzo! Mike ( een duitse jongen die we al eerder ontmoet hadden en die voor 10 maanden bij Kranto werkt) was er ook. Hij nodigde ons uit voor een party at zijn place. Dit klonk natuurlijk heel gezellig, dus we besloten om het nog een keer in de groep te gooien en er later op terug zouden komen. Het uur leek in het begin zo langzaam te gaan, dat ik dacht dat er geen einde aan zou komen, maar hoe langer we zaten hoe sneller de tijd eigenlijk ging. En voor ik het wist was het al tijd om naar huis te gaan.

Thuis konden we lekker rustig aan doen, want we moesten pas om 13.30u aanwezig zijn op de voetbal, voor de wedstrijd van 14.00u. Nadat we onze spullen hadden gepakt en wat hadden gegeten zijn Roxanne en ik vertrokken naar de voetbal. Toen we hier aankwamen zagen we de meiden al, geheel in tenue op het veld een beetje tegen een balletje trappen. Toen we vroegen waar we heen moesten en wat we moesten doen, werd ons gezegd om om te gaan kleden. Roxanne had alleen haar voetbalbroekje meegenomen, logisch want we verwachtte eigenlijk dat ze een tenue voor ons zouden hebben. Maar geen paniek, Joelle was de reddende engel die aankwam met een shirt etc. Eenmaal buiten op het veld, wisten we ook niet zo goed wat we moesten doen dit kwam vooral omdat de andere meiden ook niks aan het doen waren. Dus we zijn een beetje gaan overschieten, totdat we door kregen dat het wel erg laat was al en we nog geen tegenstander hadden gezien. Toen de trainer ons bij elkaar riep, vertelde hij dat de tegenstander wat later was. Ook zouden we op een half veld spelen, 7 tegen 7 en voor Rox en mij had hij een hesje, zodat we er toch een beetje bij hoorden.

Terwijl we bezig waren met de warming-up kwam de tegenpartij aan en uiteindelijk zijn we 14.30u begonnen met de wedstrijd. En wat voor wedstrijd, wat was dat slecht! Roxanne en ik waren de beste van het veld ( en dat is niet om op te scheppen), er werd niet overgespeeld, er werd niet gevoetbalt, iedereen liep op een kluitje, niemand hield zijn positie vast. Het was gewoon een ZOOITJE! Wat heb ik me geergerd daar in het veld. De trainer vertelde, dat Roxanne en ik er echt in moesten staan, want dan werd er tenminste nog een beetje gevoetbalt! Een groot compliment, en daarnaast staat het eerste goal dat gemaakt is in de wedstrijd op mijn naam, hoppa! Met onze lieve toeschouwers aan de kant en het lekkere weer, heb ik er toch wel van genoten.

Na onze wedstrijd zou er een andere wedstrijd gespeeld worden, door het reserveteam van Ekranas. Wat een lekkere boy's , nouja een paar dan! We keken onze ogen uit, aangezien er hier totaal geen leuke jongens rond lopen. Na de warming-up zijn we richting huis gegaan, want er stonden nog meer plannen op voor vandaag!

Thuis is iedereen als een gek bezig gegaan met haar make-up, kleding, schoenen, jassen etc. etc. Rond 19.00u zijn we richting PizzaPica gegaan, om lekker met z'n alle te gaan eten. In m'n panty met een kortbroekje erover heen en een shirt met blazer, voelde ik me toch niet helemaal op mijn gemak. Dit is namelijk iets waar ik nooooit in rond zou lopen in Nederland. Na een lekker wijntje en een heerlijke pizza voor nog geen €10,- zijn we richting de bus gelopen, voor de houseparty van Mike!

Toen we bij een bushalte stonden te wachten, waar bus 16 niet eens langs kwam, besloten we om naar de volgende bushalte te lopen om te kijken of hij daar wel zou rijden. Maar niemand wist eigenlijk precies waar we dan naar toe zouden moeten. Tot we een taxi zagen en we gelijk besloten om met de taxi te gaan. Joelle belde even naar Mike voor het adres en daar gingen we, met z'n 6en in een taxibusje naar Mike. Voor maar 7 litas en een goed muziekje werden we op de plaats van bestemming gebracht.

Een aardig meisje stapte de flat uit en bracht ons naar het appartement. Waar nog een paar mensen aan hun avondeten zaten. We waren de eerste gasten, maar langzaam aan stroomde de woonkamer vol met voornamelijk meiden. Het was erg gezellig met iedereen, want er waren veel mensen uit verschillende landen die hier ook waren voor werk. Er waren mensen uit Spanje, Duitsland, Oostenrijk, Litouwen, Nederland, en Frankrijk. Het was zo leuk om te zien, dat zoveel verschillende mensen toch zo met elkaar om kunnen gaan, en dat we in het Engels communiceren terwijl er niemand uit Engeland was. Ook hebben we kunnen regelen dat als we een weekend naar Vilnius willen, we kunnen slapen bij één van de meiden die er waren. Goed geregeld al zeg ik het zelf! Toen het tijd was om naar de stad te gaan, wilde een jongen met een brillie die nog niks gedronken had wel rijden, erg aardig natuurlijk. Maar toen wij arriveerde in de stad, waar Melissa, Suzanna en Vivian al waren hoorden we een heel ander verhaal. Schijnbaar had nog een jongen zich aangeboden om te rijden, terwijl de meiden onderweg waren naar de stad scheurde hij echt heel erg en reed de hele tijd om de linkerhelft! Toen Melissa een ruk aan het stuur gaf omdat er ook tegenliggend verkeer aankwam, besefte ze dat deze jongen duidelijk WEL had gedronken en dat ze geluk hadden gehad dat er geen ernstig ongeluk gebeurd was.

We gingen weer naar Pantucas (de 'discotheek' waar we vorige week ook geweest waren), gezellig met de hele groep! Maar om half3 hadden we het toch wel een beetje gehad en besloten om naar huis te gaan. Onderweg kwamen we onze trainer tegen, die helemaal dronken was en nog zin had om te gaan feesten. Na een heel grappig gesprek zijn we door gelopen naar huis. En lekker ons bedje ingekropen.

De dag begon vandaag best goed, met een beetje hoofdpijn zijn Joelle en ik richting Impuls gegaan om een paar baantjes te zwemmen, de sauna in te gaan en te genieten van het bubbelbad! Heeeeerlijk! Toen we terug kwamen was Melissa boodschappen aan het doen en de andere meiden kwamen net hun bed uit. We zouden naar de wedstrijd gaan die om 16.00u zou beginnen, maar uiteindelijk zijn we om 16.00u van huis vertrokken. Best vervelend, want ik hou totaal niet van laat komen enzo maargoed we konden in ieder geval vertrekken!

De trainer had vrijdag wel verteld dat het 1ste van Ekranas moest spelen, dat er dan veel toeschouwers zouden zijn en we entree moesten betalen, maar dit hadden we toch niet echt verwacht. We moesten een kaartje kopen om binnen te komen, de tribunes zaten vol toeschouwers. Ekranas is natuurlijk DE 'prof' club in Panevezys. Het was opeens niet meer het trainingsveld waar we elke dinsdag en donderdag op trainen.

Na de wedstrijd, die werd gewonnen met 1-0, zijn we weer richting huis gelopen. En daar zit ik dan, mijn reisverslag te typen, waar ik al heeeeel lang mee bezig ben, want oma, opa, papa en mama wilden nog even Skypen tussendoor! En nu word ik geroepen om te gaan eten, lekker broodje hamburgen, als dat maar mag smaken!

Dikke kussen!